Rnw

Afgelopen week kreeg ik plots een mailtje van een journalist die werkt voor de wereldomroep, gericht op Indonesië.
De beste man werkt en woont in Nederland en na een interviewtje over de telefoon kwam er onderstaand artikel tevoorschijn:

Linkje artikel

En de vertaling van het artikel:

Jos Scholten werkt in het onderwijs op de school STM dominika Mengkendek Tana Toraja. Hij leeft in de gemeenschap, zag de schedel liggen en het eten van gebakken hond

Het verhaal is geschreven in zijn blog Jos @ Sulawesi. Tot februari 2010 doceert hij engineering klassen bij STM dominika en woont in het huis van de hoofdmeester. Hij houd van het leven in het midden van de dorpsgemeenschap.

Traditioneel lang en sluik blond haar en aangetrokken tot de dorpelingen. Van kleine kinderen naar grootmoeders groeten uitgewisseld met Jos. In de ogen van mensen die zelden westerlingen zien, is Jos een kopie van de opvolger van de Nederlandse troon, Prins Willem Alexander.

Via PUM
Hij doet veldwerk in de STM dominika met een vriend uit Nederland die beide studeren in het universitair onderwijs. Jos eigen middelbare school klasse in auto-engineering. Ze geven les op technische middelbare scholen in samenwerking met Nederland PUM. Organisatie van gepensioneerde managers die leiding geven kennis en praktijken in ontwikkelingslanden.

Gebakken honden
Jos dacht niet lang over het aangeboden veldwerk in Sulawesi, hoewel afgelegen en geïsoleerde locatie. Voor deze Nederlandse jongen is Toraja-cultuur zeer interessant. Traditie van begraven in de grotten was geweldig en de gewoonte van het eten van hondenvlees maakte hem nieuwsgierig. "Een docent Engels die ook een gids is, ging samen met ons het lokale voedsel eten in een restaurant. En zonder na te denken ging ik direct”, zei hij via de telefoon.

Voor Jos was het gebakken vlees welke geserveerd was zeer pittige en hij at alles. Wit gezicht plotseling rood als een roos. "Ik kan niet een smaak herkennen van het vlees. Het is zeer heet en zweette over mijn hele lichaam. De volgende dag werd ik een frequent bezoeker badkamer." Jos accepteert het als onderdeel van de culturele introductie.

Roken schedel
Net zoals de begrafenis cultuur in de grot en kliffen die vaak worden gevonden in Tanah Toraja opende zijn ogen. Hij was onder de indruk van flessen sterke drank en sigaretten die verkrijgbaar zijn in en rond een stapel van menselijke schedels en botten. 'Misschien is hun geest zo dorstig en kon niet kalmeren, "schreef hij op de blog.

Meer verrassend toen hij getuige was van middelbare scholieren in het spelen van Sepak Takraw. Benen zijn flexibel en snelheid is een vreemd gezicht voor het Nederlandse volk.
Tot dusver is Jos dankbaar om de kans te krijgen de kennis te delen, te weten nieuwe cultuur in Mengkendek Tana Toraja. Hij kan zijn ervaringen overbrengen aan zijn vrienden in Nederland via een Blog. Hoewel Mengkendek niet een grote stad, is er wel een internet cafe. Dus hij kan surfen bijna elke dag.


Erg leuk dat mijn blog ook door mensen buiten de familie en vrienden wordt gelezen! Eka Tanjung dank je wel!

Jos