Afgelopen week druk geweest met stage, zouden eigenlijk afreizen naar Pare Pare en Makassar maar dit werd een dag van te voren afgezegd. Raken er inmiddels aan gewend.
Morgen op pad voor het visum dus ben benieuwd wat die koekenbakkers nu weer verzinnen..
Foto's in een nieuw album gezet:
Klik voor album nummer twee
En nog een linkje naar het eerste album
Jos
zondag 27 september 2009
vrijdag 25 september 2009
Vervoer en stukje van collega
Altijd leuk om rond te kijken naar alle rare fratsen die de Indonesiërs hier uit halen, vooral in het verkeer zien we de raarste dingen. Niet van alles een foto maar toch nog een paar leuke voorbeelden:
Lokale taxi die we hier veel tegen komen:
Van de week een aantal keer met de lokale bus meegereden naar school toe, zagen al een aantal keer overvolle Toyota's Kijang langs komen maar gelukkig mochten we dit nu ook een keer zelf ervaren. Normaal gesproken plek voor 7 en nu iets meer:
In totaal 15 man! En zonder klagen van medepassagiers..
Een andere kijk op het vervoer, door er een stoel van te maken:
En na een wandelingetje werden we ingehaald door dit echtpaar op de motor:
Tot zover mijn deel, hieronder volgt nog een stukje van collega Diederik.
Jos
Stukje vanaf weblog Diederik:
Zij die het verhaal van mijn vader over het onlasten met behulp van een buskaart kennen zijn in het voordeel bij een bezoek aan de Toraja. Ik wil jullie dan ook adviseren contact met hem op te nemen voor vertrek. Het fantastisch water closet, dat wij mede aan de romeinen hebben te danken, hebben onze nederlandse voorouders helaas niet ver genoeg meegenomen in de indonesische achtertuin. Gruwelijke verhalen van nederlandse vakantiegangers die op de franse camping boven een gat moeten hangen verbleken na het zien van de poep-gewoonte van de toraja. Het gat in grond komt aardig overeen met wat wij van de camping kennen, zij het iets kleiner zodat je goed moet mikken. Maar het echte schrikmoment komt als je rechts van je misgrijpt aan de muur. Helaas is ook links is geen papier te vinden. Hier tref je een groot waterreservoir, waar een klein plastik emmertje in drijft. Hoe te handelen? Met water uit het emmertje kan je doorspoelen. Men neme de linker hand, maak deze goed nat en veeg je billen. Ja ook goed achter het randje wassen! Vind je dit al ranzig? Bedenk dan dat er in veel gevallen geen wastafeltje is om je handen te wassen, nee dat kan gewoon in dezelfde ton, waar iedereen de stront achter z’n nagels vandaan pulkt. Vervolgens kan je gewoon weer aanschuiven aan tafel om daar verder te gaan met de volgende rare gewoonte van de Toraja, die het voorgaande verhaal zo mogelijk afgrijselijker maakt. Er is namelijk nog iets dat onze voorouders zijn vergeten te introduceren. Hoewel ik hier nu over draadloos internet beschik, vrijwel iedereen hier gewoon is met laptops, digitale fotografie en mobiele telefoons, eet men hier gewoon lekker zonder bestek. Juist ja! Met diezelfde hand waarmee jij zojuist je reet hebt afgeveegd zonder wc-papier. Bijgestaan door het smakken, praten met je mond vol en wagenwijd open en het laten van een boert maakt het eten echt een groot feest hier
Overigens voel ik me door dat laatste misschien juist een beetje thuis. Better out than in I say!
Lokale taxi die we hier veel tegen komen:
Van de week een aantal keer met de lokale bus meegereden naar school toe, zagen al een aantal keer overvolle Toyota's Kijang langs komen maar gelukkig mochten we dit nu ook een keer zelf ervaren. Normaal gesproken plek voor 7 en nu iets meer:
In totaal 15 man! En zonder klagen van medepassagiers..
Een andere kijk op het vervoer, door er een stoel van te maken:
En na een wandelingetje werden we ingehaald door dit echtpaar op de motor:
Tot zover mijn deel, hieronder volgt nog een stukje van collega Diederik.
Jos
Stukje vanaf weblog Diederik:
Zij die het verhaal van mijn vader over het onlasten met behulp van een buskaart kennen zijn in het voordeel bij een bezoek aan de Toraja. Ik wil jullie dan ook adviseren contact met hem op te nemen voor vertrek. Het fantastisch water closet, dat wij mede aan de romeinen hebben te danken, hebben onze nederlandse voorouders helaas niet ver genoeg meegenomen in de indonesische achtertuin. Gruwelijke verhalen van nederlandse vakantiegangers die op de franse camping boven een gat moeten hangen verbleken na het zien van de poep-gewoonte van de toraja. Het gat in grond komt aardig overeen met wat wij van de camping kennen, zij het iets kleiner zodat je goed moet mikken. Maar het echte schrikmoment komt als je rechts van je misgrijpt aan de muur. Helaas is ook links is geen papier te vinden. Hier tref je een groot waterreservoir, waar een klein plastik emmertje in drijft. Hoe te handelen? Met water uit het emmertje kan je doorspoelen. Men neme de linker hand, maak deze goed nat en veeg je billen. Ja ook goed achter het randje wassen! Vind je dit al ranzig? Bedenk dan dat er in veel gevallen geen wastafeltje is om je handen te wassen, nee dat kan gewoon in dezelfde ton, waar iedereen de stront achter z’n nagels vandaan pulkt. Vervolgens kan je gewoon weer aanschuiven aan tafel om daar verder te gaan met de volgende rare gewoonte van de Toraja, die het voorgaande verhaal zo mogelijk afgrijselijker maakt. Er is namelijk nog iets dat onze voorouders zijn vergeten te introduceren. Hoewel ik hier nu over draadloos internet beschik, vrijwel iedereen hier gewoon is met laptops, digitale fotografie en mobiele telefoons, eet men hier gewoon lekker zonder bestek. Juist ja! Met diezelfde hand waarmee jij zojuist je reet hebt afgeveegd zonder wc-papier. Bijgestaan door het smakken, praten met je mond vol en wagenwijd open en het laten van een boert maakt het eten echt een groot feest hier
Overigens voel ik me door dat laatste misschien juist een beetje thuis. Better out than in I say!
zondag 20 september 2009
Rnw
Afgelopen week kreeg ik plots een mailtje van een journalist die werkt voor de wereldomroep, gericht op Indonesië.
De beste man werkt en woont in Nederland en na een interviewtje over de telefoon kwam er onderstaand artikel tevoorschijn:
Linkje artikel
En de vertaling van het artikel:
Jos Scholten werkt in het onderwijs op de school STM dominika Mengkendek Tana Toraja. Hij leeft in de gemeenschap, zag de schedel liggen en het eten van gebakken hond
Het verhaal is geschreven in zijn blog Jos @ Sulawesi. Tot februari 2010 doceert hij engineering klassen bij STM dominika en woont in het huis van de hoofdmeester. Hij houd van het leven in het midden van de dorpsgemeenschap.
Traditioneel lang en sluik blond haar en aangetrokken tot de dorpelingen. Van kleine kinderen naar grootmoeders groeten uitgewisseld met Jos. In de ogen van mensen die zelden westerlingen zien, is Jos een kopie van de opvolger van de Nederlandse troon, Prins Willem Alexander.
Via PUM
Hij doet veldwerk in de STM dominika met een vriend uit Nederland die beide studeren in het universitair onderwijs. Jos eigen middelbare school klasse in auto-engineering. Ze geven les op technische middelbare scholen in samenwerking met Nederland PUM. Organisatie van gepensioneerde managers die leiding geven kennis en praktijken in ontwikkelingslanden.
Gebakken honden
Jos dacht niet lang over het aangeboden veldwerk in Sulawesi, hoewel afgelegen en geïsoleerde locatie. Voor deze Nederlandse jongen is Toraja-cultuur zeer interessant. Traditie van begraven in de grotten was geweldig en de gewoonte van het eten van hondenvlees maakte hem nieuwsgierig. "Een docent Engels die ook een gids is, ging samen met ons het lokale voedsel eten in een restaurant. En zonder na te denken ging ik direct”, zei hij via de telefoon.
Voor Jos was het gebakken vlees welke geserveerd was zeer pittige en hij at alles. Wit gezicht plotseling rood als een roos. "Ik kan niet een smaak herkennen van het vlees. Het is zeer heet en zweette over mijn hele lichaam. De volgende dag werd ik een frequent bezoeker badkamer." Jos accepteert het als onderdeel van de culturele introductie.
Roken schedel
Net zoals de begrafenis cultuur in de grot en kliffen die vaak worden gevonden in Tanah Toraja opende zijn ogen. Hij was onder de indruk van flessen sterke drank en sigaretten die verkrijgbaar zijn in en rond een stapel van menselijke schedels en botten. 'Misschien is hun geest zo dorstig en kon niet kalmeren, "schreef hij op de blog.
Meer verrassend toen hij getuige was van middelbare scholieren in het spelen van Sepak Takraw. Benen zijn flexibel en snelheid is een vreemd gezicht voor het Nederlandse volk.
Tot dusver is Jos dankbaar om de kans te krijgen de kennis te delen, te weten nieuwe cultuur in Mengkendek Tana Toraja. Hij kan zijn ervaringen overbrengen aan zijn vrienden in Nederland via een Blog. Hoewel Mengkendek niet een grote stad, is er wel een internet cafe. Dus hij kan surfen bijna elke dag.
Erg leuk dat mijn blog ook door mensen buiten de familie en vrienden wordt gelezen! Eka Tanjung dank je wel!
Jos
De beste man werkt en woont in Nederland en na een interviewtje over de telefoon kwam er onderstaand artikel tevoorschijn:
Linkje artikel
En de vertaling van het artikel:
Jos Scholten werkt in het onderwijs op de school STM dominika Mengkendek Tana Toraja. Hij leeft in de gemeenschap, zag de schedel liggen en het eten van gebakken hond
Het verhaal is geschreven in zijn blog Jos @ Sulawesi. Tot februari 2010 doceert hij engineering klassen bij STM dominika en woont in het huis van de hoofdmeester. Hij houd van het leven in het midden van de dorpsgemeenschap.
Traditioneel lang en sluik blond haar en aangetrokken tot de dorpelingen. Van kleine kinderen naar grootmoeders groeten uitgewisseld met Jos. In de ogen van mensen die zelden westerlingen zien, is Jos een kopie van de opvolger van de Nederlandse troon, Prins Willem Alexander.
Via PUM
Hij doet veldwerk in de STM dominika met een vriend uit Nederland die beide studeren in het universitair onderwijs. Jos eigen middelbare school klasse in auto-engineering. Ze geven les op technische middelbare scholen in samenwerking met Nederland PUM. Organisatie van gepensioneerde managers die leiding geven kennis en praktijken in ontwikkelingslanden.
Gebakken honden
Jos dacht niet lang over het aangeboden veldwerk in Sulawesi, hoewel afgelegen en geïsoleerde locatie. Voor deze Nederlandse jongen is Toraja-cultuur zeer interessant. Traditie van begraven in de grotten was geweldig en de gewoonte van het eten van hondenvlees maakte hem nieuwsgierig. "Een docent Engels die ook een gids is, ging samen met ons het lokale voedsel eten in een restaurant. En zonder na te denken ging ik direct”, zei hij via de telefoon.
Voor Jos was het gebakken vlees welke geserveerd was zeer pittige en hij at alles. Wit gezicht plotseling rood als een roos. "Ik kan niet een smaak herkennen van het vlees. Het is zeer heet en zweette over mijn hele lichaam. De volgende dag werd ik een frequent bezoeker badkamer." Jos accepteert het als onderdeel van de culturele introductie.
Roken schedel
Net zoals de begrafenis cultuur in de grot en kliffen die vaak worden gevonden in Tanah Toraja opende zijn ogen. Hij was onder de indruk van flessen sterke drank en sigaretten die verkrijgbaar zijn in en rond een stapel van menselijke schedels en botten. 'Misschien is hun geest zo dorstig en kon niet kalmeren, "schreef hij op de blog.
Meer verrassend toen hij getuige was van middelbare scholieren in het spelen van Sepak Takraw. Benen zijn flexibel en snelheid is een vreemd gezicht voor het Nederlandse volk.
Tot dusver is Jos dankbaar om de kans te krijgen de kennis te delen, te weten nieuwe cultuur in Mengkendek Tana Toraja. Hij kan zijn ervaringen overbrengen aan zijn vrienden in Nederland via een Blog. Hoewel Mengkendek niet een grote stad, is er wel een internet cafe. Dus hij kan surfen bijna elke dag.
Erg leuk dat mijn blog ook door mensen buiten de familie en vrienden wordt gelezen! Eka Tanjung dank je wel!
Jos
donderdag 17 september 2009
Foutje Telefoonnummer
Was dus een verkeerd nummer in het Toraja blog, goeie nummer:
+6281354700381
(check, dubbel check)
p.s. Er zijn weer een aantal nieuwe foto's toegevoegd, vanaf nummertje 32 via mijn hyves ---> Foto's
+6281354700381
(check, dubbel check)
p.s. Er zijn weer een aantal nieuwe foto's toegevoegd, vanaf nummertje 32 via mijn hyves ---> Foto's
De pinda
De pinda is onder te verdelen in 3 soorten:
- De ja pinda
- De ja/nee pinda
- De denkpinda
De ja pinda:
Niet heel moeilijk te raden want dit is de pinda die op elke vraag ja zegt. Leuk voorbeeld van afgelopen weekend toen we in een restaurant de rekening wouden betalen.
“Mogen we even betalen?”
“ja” (begeleid met een vriendelijk lachje)
“Hoeveel moeten we betalen?”
“ja” (zelfde lachje en innemend knikje van het hoofd)
“…”
Gebarend naar de rekening in zijn handen kregen we het bedrag te zien, 90000 Rupiah.
“90.000 Rupiah dus?”
“Ja” en wederom het lachje + knikje
“50.000 Rupiah ook goed?
“Ja” en weer het lachje + knikje
Pak dus 50.000 Rupiah en geef het aan de ober-pinda, kijkt niet begrijpend dus wijs ik naar het brieje en zeg 50.000 Rupiah.
Licht begon te branden en ze hadden er de grootste lol om, toch maar de 90000 betaald.
(Omgerekend 6 euro voor 2 personen met drinken erbij.)
De ja/nee pinda:
Deze pinda wisselt graag af met ja en nee, heeft geen enkel benul van de vragen die gesteld worden maar alles wordt beantwoord met de ene keer een ja en andere keer een nee.
Net alsof ze hopen door zo vaak mogelijk ja en nee te zeggen dat er een goed antwoord tussen zit.
Voorbeeldje in de werkplaats:
“Weet jij waar het gereedschap ligt?”
“Ja”
“Mag ik het gereedschap even bekijken?”
“Nee”
“Zit de kast op slot of?”
“Ja”
“Geen sleutel?”
“Nee”
“Hoe werken jullie hier dan?”
“Ja”
Hmm okee, hier klopt iets niet.
“Is er wel gereedschap?”
“Nee”
“Dus er is gereedschap?”
“Ja”
“ Wel of niet?”
“Nee”
“Misschien gebruiken jullie je tanden om alles los te krijgen?”
“Ja”
“Je hebt geen flauw besef van wat ik zeg of wel?”
“Nee”
“Zeker weten? “
“Ja”
“Zeker?”
“Nee”
De denk pinda:
Gelukkig is er nog de denkpinda, begrijpt in ieder geval wat er gezegd wordt of doet een goede poging om het te snappen. Is ook in staat om te zeggen dat iets niet gesnapt wordt en gelukkig zijn er toch nog een aantal die een antwoord terug geven waar over na is gedacht.
Geen verzonnen verhaal dit en we lopen bijna dagelijks tegen zulke gevallen aan. En de denk pinda is af en toe nog best moeilijk te vinden. Is dan wel weer leuk om ze een beetje de gek aan te steken zoals in de eerste twee gevallen.
Jos
- De ja pinda
- De ja/nee pinda
- De denkpinda
De ja pinda:
Niet heel moeilijk te raden want dit is de pinda die op elke vraag ja zegt. Leuk voorbeeld van afgelopen weekend toen we in een restaurant de rekening wouden betalen.
“Mogen we even betalen?”
“ja” (begeleid met een vriendelijk lachje)
“Hoeveel moeten we betalen?”
“ja” (zelfde lachje en innemend knikje van het hoofd)
“…”
Gebarend naar de rekening in zijn handen kregen we het bedrag te zien, 90000 Rupiah.
“90.000 Rupiah dus?”
“Ja” en wederom het lachje + knikje
“50.000 Rupiah ook goed?
“Ja” en weer het lachje + knikje
Pak dus 50.000 Rupiah en geef het aan de ober-pinda, kijkt niet begrijpend dus wijs ik naar het brieje en zeg 50.000 Rupiah.
Licht begon te branden en ze hadden er de grootste lol om, toch maar de 90000 betaald.
(Omgerekend 6 euro voor 2 personen met drinken erbij.)
De ja/nee pinda:
Deze pinda wisselt graag af met ja en nee, heeft geen enkel benul van de vragen die gesteld worden maar alles wordt beantwoord met de ene keer een ja en andere keer een nee.
Net alsof ze hopen door zo vaak mogelijk ja en nee te zeggen dat er een goed antwoord tussen zit.
Voorbeeldje in de werkplaats:
“Weet jij waar het gereedschap ligt?”
“Ja”
“Mag ik het gereedschap even bekijken?”
“Nee”
“Zit de kast op slot of?”
“Ja”
“Geen sleutel?”
“Nee”
“Hoe werken jullie hier dan?”
“Ja”
Hmm okee, hier klopt iets niet.
“Is er wel gereedschap?”
“Nee”
“Dus er is gereedschap?”
“Ja”
“ Wel of niet?”
“Nee”
“Misschien gebruiken jullie je tanden om alles los te krijgen?”
“Ja”
“Je hebt geen flauw besef van wat ik zeg of wel?”
“Nee”
“Zeker weten? “
“Ja”
“Zeker?”
“Nee”
De denk pinda:
Gelukkig is er nog de denkpinda, begrijpt in ieder geval wat er gezegd wordt of doet een goede poging om het te snappen. Is ook in staat om te zeggen dat iets niet gesnapt wordt en gelukkig zijn er toch nog een aantal die een antwoord terug geven waar over na is gedacht.
Geen verzonnen verhaal dit en we lopen bijna dagelijks tegen zulke gevallen aan. En de denk pinda is af en toe nog best moeilijk te vinden. Is dan wel weer leuk om ze een beetje de gek aan te steken zoals in de eerste twee gevallen.
Jos
maandag 14 september 2009
Makale
Eerst even een paar kaartjes zodat je weet waar wij onze onzin zitten te verkopen:
Indonesië dus:
Op Sulawesi, het eiland rechtsboven Jakarta:
En onderdak gevonden bij de directeur van de school, in de plaats Makale. Ongeveer in het midden van Sulawesi:
De school waar de stage plaats vindt, ligt in Mebali. Hemelsbreed 5 km verderop maar deze plaatsen liggen middenin gebergte en toch nog een half uur rijden om bij de school te komen.
Dit weekend zijn we afgereisd naar Palopo, op de kaart aan de rechterkant van Makale aan de zee, samen met 2 leraren. In korte tijd zijn ze allebei al vrienden geworden en we gingen op bezoek bij de vrouw en kinderen van één van hun.
En het was weer gelijk raak met mijn blonde kop, kwamen binnen in een soort opvanghuis vol met kinderen. Eerst keken ze voorzichtig om een hoekje want zo'n grote man met blond haar hadden ze nog niet gezien. Lachen gieren brullen zodra hij hun kant opkeek en toen die rare man achter ze aan begon te rennen was het feest helemaal compleet.
Toen op zoek naar een hotel. Al lopend door de straat komen we de volgende groep kinderen tegen en daar kwamen we ook even niet meer vanaf. De achtervolging was een feit: (Klikklik)
En niet alleen met kinderen, veel mensen die omkijken als we langs lopen en sommige vrouwen van tweemaal mijn leeftijd worden verlegen als ik alleen al in dezelfde ruimte ben. Zoals bijvoorbeeld tijdens de stage op school.
Werd op onze vriendensite al vergeleken met prins Willem-alexander, ten minste dat ik me voordeed als onze prins. Na weer een fotosessie met mensen die we tegen komen en gelijk op de foto willen zul je dat wel bijna gaan denken.
Zo vervelend is het eigenlijk niet, veel mensen vinden het prachtig en beginnen te lachen en enthousiast te zwaaien of schreeuwen in het voorbij gaan: 'Hello Mister!!'
Als we ze daarmee een lol kunnen doen zwaai ik maar vrolijk terug..
Ohw ja het weekend. Was gezellig en een heel mooi strand bezocht, sprookjesachtig mooi. Praktisch geen tourisme en vraag me echt af waarom niet, water had een heerlijke temperatuur om in rond te dobberen en met gebergtes op de achtergrond, palmboompjes en natuurlijk strand was het bijna compleet. Zal binnenkort is even een fototje posten op mijn hyves.
Voor de rest bij de familie thuis gegeten en even rustig aan gedaan in een hotel met zwembad en eindelijk weer een warme douche.
Op onze kamer namelijk alleen de stand koud, niet prettig in de ochtend maar na weer een warme dag wel heerlijk op het eind van de middag.
Deze week is het vakantie hier. Aankomend weekend is het suikerfeest en de week ervoor en erna is het dus vakantie voor de scholen alhoewel we toch in een christelijk gebied zitten. Deze week nemen we zelf ook vrij want we moeten ons visum nog verlengen en daarvoor zijn we al een dag heen en een dag terug reizen kwijt. Ben benieuwd waar we nu weer tegen aan lopen met het visum..
Meer foto's volgen nog via mijn hyves deze week.
Jos
Indonesië dus:
Op Sulawesi, het eiland rechtsboven Jakarta:
En onderdak gevonden bij de directeur van de school, in de plaats Makale. Ongeveer in het midden van Sulawesi:
De school waar de stage plaats vindt, ligt in Mebali. Hemelsbreed 5 km verderop maar deze plaatsen liggen middenin gebergte en toch nog een half uur rijden om bij de school te komen.
Dit weekend zijn we afgereisd naar Palopo, op de kaart aan de rechterkant van Makale aan de zee, samen met 2 leraren. In korte tijd zijn ze allebei al vrienden geworden en we gingen op bezoek bij de vrouw en kinderen van één van hun.
En het was weer gelijk raak met mijn blonde kop, kwamen binnen in een soort opvanghuis vol met kinderen. Eerst keken ze voorzichtig om een hoekje want zo'n grote man met blond haar hadden ze nog niet gezien. Lachen gieren brullen zodra hij hun kant opkeek en toen die rare man achter ze aan begon te rennen was het feest helemaal compleet.
Toen op zoek naar een hotel. Al lopend door de straat komen we de volgende groep kinderen tegen en daar kwamen we ook even niet meer vanaf. De achtervolging was een feit: (Klikklik)
En niet alleen met kinderen, veel mensen die omkijken als we langs lopen en sommige vrouwen van tweemaal mijn leeftijd worden verlegen als ik alleen al in dezelfde ruimte ben. Zoals bijvoorbeeld tijdens de stage op school.
Werd op onze vriendensite al vergeleken met prins Willem-alexander, ten minste dat ik me voordeed als onze prins. Na weer een fotosessie met mensen die we tegen komen en gelijk op de foto willen zul je dat wel bijna gaan denken.
Zo vervelend is het eigenlijk niet, veel mensen vinden het prachtig en beginnen te lachen en enthousiast te zwaaien of schreeuwen in het voorbij gaan: 'Hello Mister!!'
Als we ze daarmee een lol kunnen doen zwaai ik maar vrolijk terug..
Ohw ja het weekend. Was gezellig en een heel mooi strand bezocht, sprookjesachtig mooi. Praktisch geen tourisme en vraag me echt af waarom niet, water had een heerlijke temperatuur om in rond te dobberen en met gebergtes op de achtergrond, palmboompjes en natuurlijk strand was het bijna compleet. Zal binnenkort is even een fototje posten op mijn hyves.
Voor de rest bij de familie thuis gegeten en even rustig aan gedaan in een hotel met zwembad en eindelijk weer een warme douche.
Op onze kamer namelijk alleen de stand koud, niet prettig in de ochtend maar na weer een warme dag wel heerlijk op het eind van de middag.
Deze week is het vakantie hier. Aankomend weekend is het suikerfeest en de week ervoor en erna is het dus vakantie voor de scholen alhoewel we toch in een christelijk gebied zitten. Deze week nemen we zelf ook vrij want we moeten ons visum nog verlengen en daarvoor zijn we al een dag heen en een dag terug reizen kwijt. Ben benieuwd waar we nu weer tegen aan lopen met het visum..
Meer foto's volgen nog via mijn hyves deze week.
Jos
woensdag 9 september 2009
Gerecht van de week, Anjing Goreng
Voor de culinaire liefhebbers zijn we gisteravond op weg gegaan om een lokale specialiteit uit te proberen.
Onder het genot van een rijstwijntje aangevuld met een, zowaar, bijna helder glas water kregen we het gerecht geserveerd. Onvermijdelijk was natuurlijk de flinke bakken met rijst die ze hier nog net niet als tussendoortje eten.
Het hoofdgerecht was zeer stevig gekruid met rode peper en de smaak van het vlees was daardoor moeilijk te achterhalen. Mede door deze rode peper begon een blonde man van het testpaneel spontaan te zweten na de eerste paar happen, dapper at hij door want wou natuurlijk niet onder doen voor die halve pinda’s die naast hun zaten.
Volgende dag werd ook duidelijk waar het spreekwoord: ‘Hij heeft een peper in zijn r**t nodig’, vandaan komt.
Omdat een foto nu eenmaal meer duidelijk maakt dan honderd woorden, even klikken:
Anjing Goreng
Onder het genot van een rijstwijntje aangevuld met een, zowaar, bijna helder glas water kregen we het gerecht geserveerd. Onvermijdelijk was natuurlijk de flinke bakken met rijst die ze hier nog net niet als tussendoortje eten.
Het hoofdgerecht was zeer stevig gekruid met rode peper en de smaak van het vlees was daardoor moeilijk te achterhalen. Mede door deze rode peper begon een blonde man van het testpaneel spontaan te zweten na de eerste paar happen, dapper at hij door want wou natuurlijk niet onder doen voor die halve pinda’s die naast hun zaten.
Volgende dag werd ook duidelijk waar het spreekwoord: ‘Hij heeft een peper in zijn r**t nodig’, vandaan komt.
Omdat een foto nu eenmaal meer duidelijk maakt dan honderd woorden, even klikken:
Anjing Goreng
zondag 6 september 2009
Toraja
Zo hier zitten we dan in ons speciaal ingerichte hok. Twee kamers en een wc met douche. De eerste paar dagen zaten we in een bed en breakfast omdat ze ons hokje nog aan het verbouwen waren.
Toen ze klaar waren en dezelfde dag met de spullen kwamen moesten ze nog wel even een bed kopen. Zo gezegd zo gedaan want op weg naar school kwamen we twee motors tegen met daarop delen van een bed. Dus gelijk gestopt, directeur stapt uit en onderhandeld wat en daarna reden we weer verder naar school.
Van te voren gezegd dat we zelf wel even dat bed in elkaar wouden zetten en alles even opnieuw wouden inrichten en dat was wel goed hoor.
Tegen de avond was het bed in het huis en ook vijf man aanwezig uit de familie om onze hele kamer weer opnieuw in te richten, bed in elkaar te zetten een klamboe neer te hangen en het bed op te maken. Ook hadden ze maar brood, jam, spaghetti, kip en een broodrooster voor die blanke europeanen gekocht.
Zoals je leest hebben we helemaal niks in te brengen als we ergens mee willen helpen, ze zeggen ja is goed en doen alsnog hetgeen wat ze van te voren bedacht hadden. Geweldige mensen en de gastvrijheid is overweldigend.
Zelfs zo erg dat ik me hier al helemaal thuis voel.
Alhoewel thuis, thuis moet ik voor eten zorgen en toen ik nog op mezelf woonde ook afwassen enzo. Dat mogen we dus ook niet doen, zodra ze zien dat we niet met eten bezig zijn om een uurtje of half één 's middags zorgen ze zonder wat te zeggen dat er een half uur later eten op tafel staat.
En wat voor eten, pfff, heerlijk. Eigenlijk net iets te, allemaal verse spullen en heerlijke smaken zoals bijvoorbeeld de kip. Loopt vrij rond hier door het dorp en zit boordevol smaak. Dat opgediend met patatformaat aardappeltjes en wat lokale groenten plus de rijst natuurlijk zorgt voor een heerlijk maal. En dat is alleen nog maar tussen de middag :)
Hou al van lekker eten dus zal flink sporten worden waarschijnlijk..
De opdracht op school begint ook vorm aan te nemen maar zal daar binnenkort een blogberichtje aan wijden.
Vandaag ook een roadtripje gehad naar een dorpje verderop en een traditioneel rijsthuis dorp bezocht, foto's via mijn hyves --> Klikkerdeklik (vanaf foto 17 is nieuw)
Ook op een begraafplats in een bergwand geweest en een hele aparte ervaring. Botten van mensen lagen her en der opgestapeld en schedels lagen ook op diverse plaatsen.
Om te zorgen dat de doden geen dorst krijgen of toevallig zin hebben in een peukje laten ze van alles achter, zoals onderstaande foto:
Daarna nog genoten van de omgeving en een drankje gedronken met onderstaand uitzicht, tevens het eind van het beircht en mocht je een berichtje willen sturen, gewoon doen. Altijd leuk.
Even klikken:
Jos
P.s mijn telefoon nummer hier: +6281354700381, bellen is duur maar kan goedkoop smsen dus..
Toen ze klaar waren en dezelfde dag met de spullen kwamen moesten ze nog wel even een bed kopen. Zo gezegd zo gedaan want op weg naar school kwamen we twee motors tegen met daarop delen van een bed. Dus gelijk gestopt, directeur stapt uit en onderhandeld wat en daarna reden we weer verder naar school.
Van te voren gezegd dat we zelf wel even dat bed in elkaar wouden zetten en alles even opnieuw wouden inrichten en dat was wel goed hoor.
Tegen de avond was het bed in het huis en ook vijf man aanwezig uit de familie om onze hele kamer weer opnieuw in te richten, bed in elkaar te zetten een klamboe neer te hangen en het bed op te maken. Ook hadden ze maar brood, jam, spaghetti, kip en een broodrooster voor die blanke europeanen gekocht.
Zoals je leest hebben we helemaal niks in te brengen als we ergens mee willen helpen, ze zeggen ja is goed en doen alsnog hetgeen wat ze van te voren bedacht hadden. Geweldige mensen en de gastvrijheid is overweldigend.
Zelfs zo erg dat ik me hier al helemaal thuis voel.
Alhoewel thuis, thuis moet ik voor eten zorgen en toen ik nog op mezelf woonde ook afwassen enzo. Dat mogen we dus ook niet doen, zodra ze zien dat we niet met eten bezig zijn om een uurtje of half één 's middags zorgen ze zonder wat te zeggen dat er een half uur later eten op tafel staat.
En wat voor eten, pfff, heerlijk. Eigenlijk net iets te, allemaal verse spullen en heerlijke smaken zoals bijvoorbeeld de kip. Loopt vrij rond hier door het dorp en zit boordevol smaak. Dat opgediend met patatformaat aardappeltjes en wat lokale groenten plus de rijst natuurlijk zorgt voor een heerlijk maal. En dat is alleen nog maar tussen de middag :)
Hou al van lekker eten dus zal flink sporten worden waarschijnlijk..
De opdracht op school begint ook vorm aan te nemen maar zal daar binnenkort een blogberichtje aan wijden.
Vandaag ook een roadtripje gehad naar een dorpje verderop en een traditioneel rijsthuis dorp bezocht, foto's via mijn hyves --> Klikkerdeklik (vanaf foto 17 is nieuw)
Ook op een begraafplats in een bergwand geweest en een hele aparte ervaring. Botten van mensen lagen her en der opgestapeld en schedels lagen ook op diverse plaatsen.
Om te zorgen dat de doden geen dorst krijgen of toevallig zin hebben in een peukje laten ze van alles achter, zoals onderstaande foto:
Daarna nog genoten van de omgeving en een drankje gedronken met onderstaand uitzicht, tevens het eind van het beircht en mocht je een berichtje willen sturen, gewoon doen. Altijd leuk.
Even klikken:
Jos
P.s mijn telefoon nummer hier: +6281354700381, bellen is duur maar kan goedkoop smsen dus..
donderdag 3 september 2009
Filmpje
Tijdens de pauzes op Andika is er een groot gedeelte van de leerlingen die een variant van voetvolley spelen, niet met een voetbal maar met een in elkaar gevlochten rieten bal zo groot als een appel.
Hier noemen ze het sepak takraw en we hebben met verbazing zitten te kijken naar een aantal potjes. Nog niet eerder een achterwaartse smash gezien met de wreef van de voet over een anderhalf hoge lijn terwijl de andere voet stevig op de grond blijft staan maar ze krijgen het zonder enige moeite voor elkaar. Hieronder een linkje naar de jijbuis voor een korte video, heel simpel gewoon even:
KLIKKEN en kijken.
Jos
Hier noemen ze het sepak takraw en we hebben met verbazing zitten te kijken naar een aantal potjes. Nog niet eerder een achterwaartse smash gezien met de wreef van de voet over een anderhalf hoge lijn terwijl de andere voet stevig op de grond blijft staan maar ze krijgen het zonder enige moeite voor elkaar. Hieronder een linkje naar de jijbuis voor een korte video, heel simpel gewoon even:
KLIKKEN en kijken.
Jos
woensdag 2 september 2009
Foto update
Aantal foto'tjes te bekijken via mijn hyves, voor de niet hyvers klikken op de volgende link:
Hyve Jos
Jos
Hyve Jos
Jos
Abonneren op:
Posts (Atom)