Vervoer en stukje van collega

Altijd leuk om rond te kijken naar alle rare fratsen die de Indonesiërs hier uit halen, vooral in het verkeer zien we de raarste dingen. Niet van alles een foto maar toch nog een paar leuke voorbeelden:

Lokale taxi die we hier veel tegen komen:


Van de week een aantal keer met de lokale bus meegereden naar school toe, zagen al een aantal keer overvolle Toyota's Kijang langs komen maar gelukkig mochten we dit nu ook een keer zelf ervaren. Normaal gesproken plek voor 7 en nu iets meer:

In totaal 15 man! En zonder klagen van medepassagiers..

Een andere kijk op het vervoer, door er een stoel van te maken:


En na een wandelingetje werden we ingehaald door dit echtpaar op de motor:


Tot zover mijn deel, hieronder volgt nog een stukje van collega Diederik.

Jos


Stukje vanaf weblog Diederik:

Zij die het verhaal van mijn vader over het onlasten met behulp van een buskaart kennen zijn in het voordeel bij een bezoek aan de Toraja. Ik wil jullie dan ook adviseren contact met hem op te nemen voor vertrek. Het fantastisch water closet, dat wij mede aan de romeinen hebben te danken, hebben onze nederlandse voorouders helaas niet ver genoeg meegenomen in de indonesische achtertuin. Gruwelijke verhalen van nederlandse vakantiegangers die op de franse camping boven een gat moeten hangen verbleken na het zien van de poep-gewoonte van de toraja. Het gat in grond komt aardig overeen met wat wij van de camping kennen, zij het iets kleiner zodat je goed moet mikken. Maar het echte schrikmoment komt als je rechts van je misgrijpt aan de muur. Helaas is ook links is geen papier te vinden. Hier tref je een groot waterreservoir, waar een klein plastik emmertje in drijft. Hoe te handelen? Met water uit het emmertje kan je doorspoelen. Men neme de linker hand, maak deze goed nat en veeg je billen. Ja ook goed achter het randje wassen! Vind je dit al ranzig? Bedenk dan dat er in veel gevallen geen wastafeltje is om je handen te wassen, nee dat kan gewoon in dezelfde ton, waar iedereen de stront achter z’n nagels vandaan pulkt. Vervolgens kan je gewoon weer aanschuiven aan tafel om daar verder te gaan met de volgende rare gewoonte van de Toraja, die het voorgaande verhaal zo mogelijk afgrijselijker maakt. Er is namelijk nog iets dat onze voorouders zijn vergeten te introduceren. Hoewel ik hier nu over draadloos internet beschik, vrijwel iedereen hier gewoon is met laptops, digitale fotografie en mobiele telefoons, eet men hier gewoon lekker zonder bestek. Juist ja! Met diezelfde hand waarmee jij zojuist je reet hebt afgeveegd zonder wc-papier. Bijgestaan door het smakken, praten met je mond vol en wagenwijd open en het laten van een boert maakt het eten echt een groot feest hier

Overigens voel ik me door dat laatste misschien juist een beetje thuis. Better out than in I say!