donderdag 29 oktober 2009

Een foto

Een foto van onze bouwvrienden. Huis waar wij verblijven zit in de steigers en er wordt volop geknutseld. Echt geknutseld.
Ze krijgen een lading stenen, cement met zand, planken en een partij staaldraad.
Daarbij een paar zaagjes, hamer en wat spijkers en ze bouwen een huis.
Prachtig om te zien hoe ze alles zelf maken maar kost wel een berg tijd.

En het verschil met de nederlandse bouwvakkers, tot nu toe alleen nog het verschil gezien in schoenen. Vaak op slippertjes of blote voeten het bouwterrein op.
Maar voor de rest? Wij zijn begonnen met hun woorden in het nederlands te leren, zij hebben geen idee wat ze zeggen maar het is inmiddels al omgedraaid. Krijg het idee dat we af en toe de meest smerige dingen zeggen door hun en ze liggen vaak helemaal in een deuk van het lachen.

Voor de rest natuurlijk het fluiten en opmerkingen naschreeuwen naar vrouwelijk schoon op straat. Mooi volk en denk dat er geen grenzen zijn voor het type volk.

Ohw ja en de foto, onze Bob de Bouwer is bezig met een raam. Hele mooie plek ook..


Jos

zondag 25 oktober 2009

De stage

Kreeg al commentaar dat het één grote vakantie leek hier en dat kan natuurlijk niet :)

Even een overzichtje van de stage en mijn werkzaamheden al hier.

Elke week zijn we van maandag tot en met zaterdag bezig met school. De dagen beginnen met het heerlijke geluid van de wekker om half 7 en na een altijd fijne maaltijd geroosterd witbrood (lijkt op stopverf) met wat rotzooi erop vertrekken we naar SMK Andika.

In de eerste weken vooral bezig geweest met kijken en ervaren naar de manier van werken op de school. Dit om te kijken waar we het beste konden beginnen want het bleek dat er nogal wat te doen was.

Problemen vooral bij de organisatie van de school maar dit is niet een onderdeel van onze stage, wel het verzamelen van informatie over de organisatie voor vrijwilligersorganisatie PUM. Het gebrek aan organisatie was te merken in alle afdelingen, zowel bij de kwaliteit van lesgeven als de praktijklessen in de werkplaats.

Via PUM uit Nederland zijn we hier terechtgekomen en zij bieden advies aan bedrijven of scholen als Andika als daar vraag naar is.

Dit project is vorig jaar gestart en onze eigen begeleider is hier nu tweemaal geweest om het één en andere door te voeren en onze opdracht op te zetten.

Van te voren zijn er een aantal punten op papier gezet en we krijgen de vrijheid om dit op onze eigen manier uit te werken en in te voeren. Natuurlijk wel in overleg met de begeleider.

Diederik is inmiddels bezig met een trainingsprogramma voor de leraren om de kwaliteit van het lesgeven te verhogen. En onvoorstelbaar hoe weinig de leraren weten, de simpelste basisprincipes zijn nauwelijks bekend en veel moet in jip en janneke taal uitgelegd worden. Hele uitdaging af en toe.

Ik ben begonnen met de werkplaats, bij aankomst in september:


En de werkplaats van binnen:


Eén grote teringzooi dus.

Samen met studenten en leraren alles eruit gegooid en gekeken wat er nog bruikbaar was of niet. En ging niet zonder slag of stoot, ze zijn af en toe nog erger als staphorsters want ze willen helemaal niks weg gooien. Dus er stond nog het één en ander wat eigenlijk alleen ruimte in beslag nam. Maar gelukkig waren er een paar feestdagen in de planning dus kon ongestoord mijn gang gaan.

Vrije dag voor school dus mooi rustig qua studenten en leraren. Stel oude kleren aangetrokken, flinke moker gepakt en een mooie brandstapel gemaakt. Heerlijk wat een ruimte daarna in de werkplaats.

Daarna begonnen met het tekenen van nieuwe tafels voor testopstellingen en spullen zoals kolomboor en dergelijke. Deze tekeningen op één a4-tje gezet met een korte toelichting en vooral een duidelijk overzicht van het eindproducht en de afmetingen.

Deze opdrachten aan een leraar gegeven met de bedoeling dat deze uit werden gevoerd door de studenten onder toezicht van de leraar.

En het werkt top tot nu toe, staan al diverse nieuwe spullen in de werkplaats die gemaakt zijn van al het restmateriaal wat nog aanwezig was.

Voorbeeldje:
Aan de linkerkant, tafeltje kolomboor en tafeltje slijpsteen. Gemaakt uit dezelfde tafel maar nu wel op fatsoenlijke werkhoogte.
De kasten bevatten nu al het elektrisch gereedschap en speciaal gereedschap voor de autotechniek. In het begin was het gereedschap verdeeld over 4 verschillende plekken, om iets te doen moest je heen en weer lopen om gereedschap te zoeken.

Aan de rechterkant een werkbank met bankschroef en gereedschap bord met al het basisgereedschap. Bedoeling hiervan is dat er gelijk gezien kan worden of er iets mist. Overzicht in een gesloten kast werkt niet.

Tafels, werkbank en gereedschapbord zijn gemaakt door studenten in samenwerking met een leraar. Studenten krijgen meer praktijk, leraren krijgen de kans om er in les te geven en ik zelf kan er mijn stage mee vullen. Iedereen blij.




Er staan al wat meer van zulke dingen, mocht je interesse hebben doe dan even een mailtje.

Ook in september begonnen met het tekenen van de werkplaats. Eerst de bedoeling om het te gebruiken als handleiding voor het inrichten van de werkplaats zelf maar werd uiteindelijk toch wat groter dan alleen de 1e verdieping van de werkplaats:



Gemaakt met SketchUp van Google, 3D modelletje waarin de afmetingen overeenkomen met de werkelijkheid. Alles wat getekend word, zoals werkbank en dergelijke kan dus erin worden gezet en gelijk gekeken worden of het past en ook mee heen en weer schuiven voor een leuke indeling.

Tekeningen van het gehele gebouw opgehangen op school en de bouw werd weer in gang gezet:

Originele ontwerp was niet gericht op autotechniek, ontwerp wat nu getekend is bevat ook een theorie/praktijklokaal op de 2e verdieping ,opslag voor reserveonderdelen, smeerput, apart hok voor generator en wc met handje was hok.

Ten minste dit is de bedoeling, ze waren enthousiast over het ontwerp maar altijd maar afwachten wat ze uiteindelijk doen. Begin is er in ieder geval.

Tekenen van een gebouw is eerder iets voor bouwkunde maar was in dit geval toch nodig, had voor mezelf een model nodig en ook werkt dit een stuk beter dan het alleen uitleggen aan de leiding. Ze zien nu hoe en wat, gelijk duidelijk en het werkt.

Loop nu wel tegen een financieel probleem aan, bouw ligt inmiddels weer stil door gebrek aan geld. Maar nog wel genoeg mogelijkheden om wat te doen dus hoef me niet te vervelen.

Poeh, genoeg geluld. Zal weer is even wat onzin posten binnenkort.

Jos

woensdag 21 oktober 2009

Foto update

Via mijn hyves, de nieuwe foto's staan in album nummertje 2 en vanaf foto 78.

Linkje:
Foto's hyve

Jos

zaterdag 17 oktober 2009

Nyanya

Nyanya is de chauffeur van onze huisbaas. Voor het eerst gezien toen we op werden gehaald in Makassar van het vliegveld.

Tijdens dit ritje kwamen de eerste bijzondere eigenschappen al boven drijven van Nyanya. Als eerste het toeteren:

Toet in elke bocht
Toet bij een tegenligger.
Toet bij het tegenkomen van een koe.
Toet bij het inhalen.
Toet op een recht stuk weg.
Toet op een recht stuk weg met niemand of iets in de buurt.
Toet natuurlijk ook bij bekende.
Toet bij vrouwelijk schoon.

Naast het toeteren heeft hij ook een voorliefde voor hoge snelheid en inhaalmanoevres waarbij je hart een slag overslaat maar zelfs dit went na een tijdje.

Zijn altijd hele rustgevende ritjes als hij achter het stuur zit.

Nog zo'n karaktertrekje. Bintang:

Bintang is het lokale biermerk hier in Toraja en hier bij de kamer liggen er altijd wel wat op voorraad. Nyanya de eerste keer op een bintang getrakteerd en de dagen erna kwam die los.

Al pogingen gedaan om hem engelse of nederlandse woorden te leren maar echt het enige wat er uit komt is: "BINTANG!!"

Zoals op zondagmorgen om 8 uur, zouden op weg gaan naar dorpje in de bergen. Hij wou gelijk alweer bintang, dus eentje los gemaakt en voor hem neer gezet. 5 minuten later leeg (zijn 650cl flessen..) en 2 uur later bij het dorp aangekomen had hij toch ietsie last.
"Sakit sakit!" Terwijl hij naar z'n buik greep en met z'n hoofd schudde.
Tja, Leedvermaak is ook vermaak.

En de mooiste eigenschap is nog dat hij dus ons bier opzuipt en dat er vroeg in de ochtend gerinkel te horen was van bierflessen. Kijk naar buiten en zie Nyanya met onze flessen naar beneden lopen. Stond inmiddels een aardige verzameling van een paar weken.

Er zit dus statiegeld op.

Nyanya, zuipt ons bier op en jat daarna onze flessen :) Geweldige vent:


Jos

maandag 12 oktober 2009

Hardtop en de waterval

Hossee een auto! We vroegen ons al af waarom die hardtop naast ons huis al de hele tijd stil stond, totdat we opeens te horen kregen dat die van de directeur van onze school is.

"Mogen we die gebruiken?" "Ja natuurlijk! hier zijn de sleutels"

Vrolijk mee rond gereden, mee naar de kust door de bergen en weer terug en onder tussen af en toe de jungle in met de 4 wheel drive aan. Heerlijk met zo'n 6 pitter onder de kap.
Natuurlijk ook weer vrolijk elke dag mee naar school totdat onze pindaschuiver het te warm kreeg en even stoom af moest blazen.

Paniek alom want we zaten daarna weer elke dag met 13 , af en toe niet echt lekker ruikende, lokale mensen van de bevolking in een 7 persoons minibusje.

Vorige week kregen we ons trouwe bakbeest gelukkig weer terug van de garage (We kregen geen kans om haar zelf weer te repareren..) en afgelopen week zijn we de bergen in getrokken om op zoek te gaan naar een waterval die vaag stond aangegeven op een kaart.

Prachtig om met dit beest erop uit te gaan, veel over bergpaden gereden met centimeters ernaast een flinke afgrond en dan kom je tot je verbazing weer uit in een volledig ingericht dorp met school en winkels.

Comfortabel zo'n hardtop? Zie daarvoor onderstaand filmpje:

Ohw ja en de waterval natuurlijk, na 2 uur onderweg over wegen zoals in het filmpje, hadden we al verwachtingen zo groot als de Niagara watervallen. Bijna gelijk:

Jos

woensdag 7 oktober 2009

Verhaaltje, opmerking en video

Romeo & Juliet


Er waren eens...:

"twee geliefden en natuurlijk dolverliefd op elkaar, blij spring huppel blij etc.
Probleem was echter dat ze neef en nicht waren, familie keurde de relatie niet goed en ze mochten niet meer met elkaar omgaan.
Enige oplossing was blijkbaar elkaar tegelijkertijd doden, waardoor ze tot op de dag van vandaag in elkaars gezelschap zijn. Met natuurlijk een mooi bloemetje ernaast."


De opmerking.
Afgelopen zondag waren we uitgenodigd om mee te gaan met een excursie van een lokale school. Onze tolk werkt op deze school en hij had een aantal leuke plekken opgezocht om te bezoeken en om het engels van de leerlingen bij te schaven had hij aan hun gevraagd om tekst en uitleg te geven in het engels.

Eerste plek die we bezochten waren de leerlingen nog aardig verlegen maar kwam na een paar plagerijen al aardig verandering in.

Ook was er één meisje bij met een hoofddoek, vrij stil en verlegen. Leek ook ietwat buiten de groep te staan omdat het overwegend christenen waren die mee waren.

Liep op een gegeven moment naast ditzelfde meisje en eerste wat ze zei was: Wat denk je als je die berg daar ziet? Het doet me denken aan een slapende vrouw.

De berg:

En dat in perfect engels, prettig verrast door haar en ze vertelde later dat dit de eerste keer was dat ze met iemand in het westen had gepraat.

Rest van de dag goed vermaakt, leuke plekken gezien en we hadden een leuke groep en na een aarzelend begin toch veel gepraat met de studenten.

Groepsfoto'tje:

Ook leuk, een filmpje over het verplaatsen van bakstenen naar de 2e verdieping van de werkplaats:



Jos

donderdag 1 oktober 2009

Visum deel 2

Afgelopen maandag zijn we met vijf man sterk afgereisd naar Parepare. We moesten namelijk ons visum verlengen.

2 weken terug was de eerste afspraak, deze ging niet door vanwege vakantie.
Weekend erna de 2e afspraak maar een dag van te voren belden ze op dat de medewerker nog op vakantie was.
Vorige week afspraak nummer 3 gemaakt en die was dus afgelopen maandag.

Parepare is een stad aan de kust en zo'n 150 km verderop, 150 km is in Nederland zo'n anderhalf uur. Hier zijn we 4 uur onderweg, veel wegen draaien om bergen heen en af en toe zitten er flinke gaten in het wegdek waardoor door rijden op de meeste stukken niet te doen is.

Dus 4 uur later kwamen we aan bij het immigratie kantoor. Directeur naar binnen want hij moest het één en ander overleggen voor ons visum. Half uur later komt hij naar buiten met de vraag of hij ons paspoort even mee naar binnen mocht nemen.

Ging dus voorspoedig. Echter 5 minuten later komt hij weer naar buiten en we moeten over 3 weken maar terug komen.
We hebben een 60 dagen visum en ze willen het pas verlengen in de laatste week.

Diepe diepe zucht, paar keer tot 10 tellen en maar weer op weg naar huis.



Nog wel paar leuke opmerkingen, grapje over Nederlanders:

God heeft het land geschapen waar de mensen op wonen. Uitgezonderd de hollanders, die maken zelf hun land.

En een leraar was druk aan het typen met z'n beide wijsvingers. Vroeg aan hem of hij niet met 10 vingers kon typen. Typ nu met 11, is beter toch?

Ook een rare gewoonte gezien. Viel me op wanneer de pinda's een computer opstarten, 5x achter elkaar op het bureaublad van windows op de rechtermuisknop drukken en refresh klikken.
Onze tolk Paulus ernaar gevraagd en dat was hem verteld door zijn computerleraar op school.
Waarom? Hij had geen idee..

Jos