Een week terug in Nederland en weer bijgekomen van 7 uren tijdsverschil en 40 graden temperatuursverschil. Overigens levert dit verschil in temperatuur leuke blauwe en paarsige kleuren op in je gezicht zodra je op de eerste dag terug in Nederland vol moed een stukje gaat fietsen terwijl het vriest.
Maar even een goed moment om terug te kijken op het hele verblijf in Indonesië.
Zou er van alles over kunnen schrijven, bijvoorbeeld dat deze stage een gouden kans was om ervaring op te doen en die iedereen met beide handen aan zou moeten pakken. Ook dat alles een fantastische ervaring was en echt bijdraagt aan de ontwikkeling als persoon.
Maar dat doe ik niet omdat het naar mijn mening niet klopt. Daarom mijn eigen kijk op het afgelopen half jaar.
Vorig jaar rond deze tijd was ik al begonnen met het zoeken van een buitenlandse stage. Langs beurzen geweest, bij bedrijven op bezoek en naar diverse internationale bedrijven e-mails verstuurd.
Toen kwam er ineens een email voor een stage plek in Indonesië, en een minuut later belde ik de contactpersoon om te vragen of de plek nog vrij was. Twee dagen later was alles akkoord en mocht ik een ticket gaan regelen.
Enige wat ik op moment van vertrek wist, was dat ik naar Indonesië ging. Voor de rest heb ik mij niet verdiept in cultuurverschillen en leefverschillen.
Op dat moment was ik me ook niet bewust van alle verschillen, maar nu achteraf zou ik me er ook niet in gaan verdiepen mocht ik een volgende keer op avontuur gaan.
Sta zelf altijd open voor de mening en cultuur van andere mensen, in het begin voorzichtig om niemand met voor het hoofd te stoten met de soms directe manier van communiceren en omgang van Nederland.
En dit werkte prima. Tijdens mijn verblijf weinig problemen gehad qua leef en cultuurverschil, mede omdat er erg veel herkenbaars was in Indonesië.
De bouwvakkers die bij het huis aan het werk waren, waar ik onderdak had, maakten continu grappen over vrouwen en vroegen aan het eind van de middag of er bier was.
De vrouwen kochten cosmetische rotzooi om hun gezicht wit te maken in plaats van bruin.
Op de school waren leraren die een morele verplichting hadden om goed les te geven en leraren die er met de pet naar gooiden.
Leerlingen die gebruik maakten van een onduidelijk rooster om er tussen uit te knijpen.
Veel jongeren die al hun spaargeld uitgeven aan vervoer en daar vooral aan motors.
Iedereen die zijn eigen negatieve mening heeft ten opzichte van de overheid.
En ga zo maar door.
Echter was ik wel verbaasd over een heel simpel iets. De vrolijkheid en opgewektheid van de mensen. Als voorbeeld: “Op één van de dagen in het begin van de middag kwam ik langs een rijstveld, waar een groep mensen de hele dag al rijst stonden te plukken. Geen bescherming tegen de zon, behalve een shirt op hun hoofd, zwaar werk omdat ze bijna tot hun knieën in het water en in de modder stonden en de hele dag voorovergebogen aan het werk.
En dan loop je langs. Zonder uitzondering allemaal begroetende en zwaaiende mensen met een hele grote lach op hun gezicht gevolgd door gelach zodra iemand wat onzin uitkraamt.
Kun je dat voorstellen in Nederland? Ik niet, en prachtig om het mee te maken.
De mensen hebben praktisch niks maar zijn intens tevreden met wat ze hebben en gelukkig.
Het buitenland verblijf heb ik als fantastisch ervaren. Ik was er al een tijd naar opzoek en voor mij een hele dikke kans om in het buitenland te verblijven en daarom zelf met beide handen vast gepakt.
Maar niet voor iedereen geschikt een buitenlands verblijf.
Zoals mijn 69-jarige begeleider zei die ook op bezoek was in Indonesië: “Het is een afwijking in de genen die je naar het buitenland toe trekt.”
Jos
dinsdag 2 februari 2010
woensdag 20 januari 2010
Sulaziekki (bericht door Niek)
Bali
Onze, en met onze bedoel ik: Arno, Marije, Johan en ik(Niek), vakantie begon in Bali. Natuurlijk hebben we voordat we op Bali aankwamen een redelijk lange vlucht gehad( deze was prima en we hebben ons eveneens zeer vermaakt).
Op Bali werden wij onthaald door veel geintresseerde taxichauffeurs en een even luidruchige en enthousiaste tropische regenbui.
Nadat onze keuze viel op een prachtige getunede Kijang begon het afdingen. De taxichauffeur bracht ons naar het hotel die qua uiterlijk bijzonder aangenaam leek maar eenmaal binnen wat tegenviel. Qua sanitair was het niet hoogstaand.
Tijdens de reis was Marije helaas wat ziek geworden en heeft de eerste dag niet echt kunnen genieten van de vele geuren en kleuren die Bali te bieden heeft.
Even kort; in Bali hebben we een vulkaan, een apen paradijs en meerdere tempels bezocht. Ook hebben we de kunstmarkt in Ubud gezien. Tijdens de reistijd konden we genieten van de natuur vooral de rijstvelden geven een mooi uitzicht( deze dag was het al wel mooi weer +/- 30 graden).
Bali uit d.m.v een binnenlandse vlucht en op weg naar Makassar.
Op het vliegveld van Makassar zal de hereniging plaatsvinden met Jos, onze gids en de chauffeur gedurende onze 3 week durende reis.
Eenmaal aangekomen op het vliegveld was het niet moeilijk om Jos te treffen. Met 2 a 3 koppen groter en de o zo bekende lach was hij snel in beeld.
Na het handen schudden de tranen van de broers Johan en Jos konden we eindelijk vetrekken met het busje. Op weg naar Bira (overigens hebben we eerst nog wat gegeten en gepind, door het vele briefgeld voelde ik me in iedergeval als snel rijk.)
Na een rit van 7 uur kwamen we eindelijk aan in Bira, wij allen waren het er over eens dat Sulawesi qua natuur en schoonheid nog meer te bieden heeft dan Bali.
In Bira hebben we in twee verschillende hotels overnacht. Beide hotels waren schoon en voor het landelijk doen luxe. De eerste twee dagen waren al direct vrij bijzonder. Bira is gelegen aan de kust en deze kust wordt vormgegeven door witte stranden en helder blauw water. Na de eerste nacht had onze gids Yoseph een boot geregeld en gingen we al varend op pad om een stuk koraal al snorkelend te bezichtigen. De kapitein van de boot ging zelf ook het water in, ving een flink aantal vissen met zijn harpoen en deze hebben we heerlijk opgegeten in een huis op een wit strand. Al met al een mooie ervaring.
De volgende dag een nieuw hotel. Hotel lag deze keer aan een wit strand met palmbomen waar nauwelijk toeristen en lokale bevolking te vinden waren. De eerste dag een rustig dagje, gevolgd met een kampvuur en heerlijke verse vis van het hotel.
Laatste dag met z'n allen een bootmakerij bezocht en nog even van de rust genoten op het strand.
Toen op weg naar Sengkang. Overigens zijn alle verhaaltjes kort en samengevat weergegeven omdat het eigenlijk allemaal te veel is om samen te vatten. Zo hebben we in Bira ook nog een groep wilde apen gezien die al slingerend de bus voorbij gingen.
Aangekomen in Sengkang. Inmiddels moet ik opschieten met het schrijven van deze blog omdat we zo vertrekken. Sengang; drijvend eiland gezien, rondgereden in de stad en Niek en marije ziek op bed met langdurig verblijf op het toilet. Na Sengkang busrit van 6 uur naar Toraja.
In Toraja zitten we momenteel nog steeds. Dit is tevens ook de verblijfplaats van Jos (Makale 15 min. van Toraja, de chauffeur(Amping) en de gids(Yoseph). Toch nog even wat info over Yoseph en Amping omdat het beiden zulke bijzonder vriendelijke personen zijn. Yoseph is een gids die behoorlijk goed overweg kan met de Engelse taal en zeer veel weet over alle plaatsen die wij bezocht hebben en etc. Amping kan vrijwel geen engels maar is non-verbaal erg grappig, hij heeft veel weg van de beertjes genaamd Ewoks uit Star Wars. Amping drinkt zijn koffie ala chauffeur en dat is d.m.v. de koffie op het schoteltje gieten en dan lekker opslurpen. overigens gaan zijn eetgewoontes altijd gepaard met slurpen en dergelijke geluiden.
Terug naar de avonturen die ik inmiddels nog sneller zal benoemen; bijzondere ceremonie meegemaakt, inmiddels iets te veel rijst en chilli etc gegeten en gezien, hele trip gemaakt ter uitleg van de cultuur die op 1 staat in Toraja, traditionele dorpen, huizen en bewoners bezocht (zeer bijzonder), heerlijke massage gehad ala Toraja stijl (niet in de sfeer van Bananastreet),
en toen om niet te vergeten het ziekenhuis bezoek van ons. Even wat meer over het ziekenhuis bezoek. Niek is 20.00 uur met complete uitdroging naar het ziekenhuis gebracht, hier aan het infuus gezet en ingespoten met wat goedjes. rond 3.30 uur in de nacht hoorde Niek in eens 'he moat' eerst denkend dat hij droomde was het toch werkelijkheid want inmiddels werd ook Arno op een OK tafel binnengebracht. Zelfde redenen zelfde verzorging.
Jos,Johan en Marije waren overigens ook ziekjes maar niet in dergelijke toestand.
wat overigens nog niet benoemd is in dit verhaaltje is dat de blanke mens hier in Toraja en eigenlijk vrijwel geheel Sulawesi als speciaal wordt gezien. het blonde haar in combinatie met de blauwe ogen en de witte huid wordt hier vaak verwelkomt als een ware BN'er. (dit went nooit)
Hierdoor vaak feestelijk onthaald en zo ook in het ziekenhuis, hierdoor aan zusters aan het bed geen gebrek en de verzorging was ondanks de staat van het ziekenhuis optimaal. Na voor Niek 13 hele en Arno 7 hele uren konden we weer redelijk hersteld terug naar het hotel. Wel zijn we nog aan de antibiotica en verscheidene andere pilletjes.
Tja.... dit was het in het kort wel, in ieder geval de belangrijkste puntjes. wie weet verschijnt er nog een blog en komen we ook nog eens levend thuis, zoals onze gids altijd zegt "vakantie toch''.
Niek
(Grammaticaal niet in orde)
Onze, en met onze bedoel ik: Arno, Marije, Johan en ik(Niek), vakantie begon in Bali. Natuurlijk hebben we voordat we op Bali aankwamen een redelijk lange vlucht gehad( deze was prima en we hebben ons eveneens zeer vermaakt).
Op Bali werden wij onthaald door veel geintresseerde taxichauffeurs en een even luidruchige en enthousiaste tropische regenbui.
Nadat onze keuze viel op een prachtige getunede Kijang begon het afdingen. De taxichauffeur bracht ons naar het hotel die qua uiterlijk bijzonder aangenaam leek maar eenmaal binnen wat tegenviel. Qua sanitair was het niet hoogstaand.
Tijdens de reis was Marije helaas wat ziek geworden en heeft de eerste dag niet echt kunnen genieten van de vele geuren en kleuren die Bali te bieden heeft.
Even kort; in Bali hebben we een vulkaan, een apen paradijs en meerdere tempels bezocht. Ook hebben we de kunstmarkt in Ubud gezien. Tijdens de reistijd konden we genieten van de natuur vooral de rijstvelden geven een mooi uitzicht( deze dag was het al wel mooi weer +/- 30 graden).
Bali uit d.m.v een binnenlandse vlucht en op weg naar Makassar.
Op het vliegveld van Makassar zal de hereniging plaatsvinden met Jos, onze gids en de chauffeur gedurende onze 3 week durende reis.
Eenmaal aangekomen op het vliegveld was het niet moeilijk om Jos te treffen. Met 2 a 3 koppen groter en de o zo bekende lach was hij snel in beeld.
Na het handen schudden de tranen van de broers Johan en Jos konden we eindelijk vetrekken met het busje. Op weg naar Bira (overigens hebben we eerst nog wat gegeten en gepind, door het vele briefgeld voelde ik me in iedergeval als snel rijk.)
Na een rit van 7 uur kwamen we eindelijk aan in Bira, wij allen waren het er over eens dat Sulawesi qua natuur en schoonheid nog meer te bieden heeft dan Bali.
In Bira hebben we in twee verschillende hotels overnacht. Beide hotels waren schoon en voor het landelijk doen luxe. De eerste twee dagen waren al direct vrij bijzonder. Bira is gelegen aan de kust en deze kust wordt vormgegeven door witte stranden en helder blauw water. Na de eerste nacht had onze gids Yoseph een boot geregeld en gingen we al varend op pad om een stuk koraal al snorkelend te bezichtigen. De kapitein van de boot ging zelf ook het water in, ving een flink aantal vissen met zijn harpoen en deze hebben we heerlijk opgegeten in een huis op een wit strand. Al met al een mooie ervaring.
De volgende dag een nieuw hotel. Hotel lag deze keer aan een wit strand met palmbomen waar nauwelijk toeristen en lokale bevolking te vinden waren. De eerste dag een rustig dagje, gevolgd met een kampvuur en heerlijke verse vis van het hotel.
Laatste dag met z'n allen een bootmakerij bezocht en nog even van de rust genoten op het strand.
Toen op weg naar Sengkang. Overigens zijn alle verhaaltjes kort en samengevat weergegeven omdat het eigenlijk allemaal te veel is om samen te vatten. Zo hebben we in Bira ook nog een groep wilde apen gezien die al slingerend de bus voorbij gingen.
Aangekomen in Sengkang. Inmiddels moet ik opschieten met het schrijven van deze blog omdat we zo vertrekken. Sengang; drijvend eiland gezien, rondgereden in de stad en Niek en marije ziek op bed met langdurig verblijf op het toilet. Na Sengkang busrit van 6 uur naar Toraja.
In Toraja zitten we momenteel nog steeds. Dit is tevens ook de verblijfplaats van Jos (Makale 15 min. van Toraja, de chauffeur(Amping) en de gids(Yoseph). Toch nog even wat info over Yoseph en Amping omdat het beiden zulke bijzonder vriendelijke personen zijn. Yoseph is een gids die behoorlijk goed overweg kan met de Engelse taal en zeer veel weet over alle plaatsen die wij bezocht hebben en etc. Amping kan vrijwel geen engels maar is non-verbaal erg grappig, hij heeft veel weg van de beertjes genaamd Ewoks uit Star Wars. Amping drinkt zijn koffie ala chauffeur en dat is d.m.v. de koffie op het schoteltje gieten en dan lekker opslurpen. overigens gaan zijn eetgewoontes altijd gepaard met slurpen en dergelijke geluiden.
Terug naar de avonturen die ik inmiddels nog sneller zal benoemen; bijzondere ceremonie meegemaakt, inmiddels iets te veel rijst en chilli etc gegeten en gezien, hele trip gemaakt ter uitleg van de cultuur die op 1 staat in Toraja, traditionele dorpen, huizen en bewoners bezocht (zeer bijzonder), heerlijke massage gehad ala Toraja stijl (niet in de sfeer van Bananastreet),
en toen om niet te vergeten het ziekenhuis bezoek van ons. Even wat meer over het ziekenhuis bezoek. Niek is 20.00 uur met complete uitdroging naar het ziekenhuis gebracht, hier aan het infuus gezet en ingespoten met wat goedjes. rond 3.30 uur in de nacht hoorde Niek in eens 'he moat' eerst denkend dat hij droomde was het toch werkelijkheid want inmiddels werd ook Arno op een OK tafel binnengebracht. Zelfde redenen zelfde verzorging.
Jos,Johan en Marije waren overigens ook ziekjes maar niet in dergelijke toestand.
wat overigens nog niet benoemd is in dit verhaaltje is dat de blanke mens hier in Toraja en eigenlijk vrijwel geheel Sulawesi als speciaal wordt gezien. het blonde haar in combinatie met de blauwe ogen en de witte huid wordt hier vaak verwelkomt als een ware BN'er. (dit went nooit)
Hierdoor vaak feestelijk onthaald en zo ook in het ziekenhuis, hierdoor aan zusters aan het bed geen gebrek en de verzorging was ondanks de staat van het ziekenhuis optimaal. Na voor Niek 13 hele en Arno 7 hele uren konden we weer redelijk hersteld terug naar het hotel. Wel zijn we nog aan de antibiotica en verscheidene andere pilletjes.
Tja.... dit was het in het kort wel, in ieder geval de belangrijkste puntjes. wie weet verschijnt er nog een blog en komen we ook nog eens levend thuis, zoals onze gids altijd zegt "vakantie toch''.
Niek
(Grammaticaal niet in orde)
zondag 10 januari 2010
Visum en een tripje
Een goed begin is het halve werk. En met die wijze uitspraak in het achterhoofd had ik al een voorgevoel over het verlengen van ons visum.
Na het eerste avontuur in Nederland voor het aanvragen van een visum, zijn er inmiddels diverse dagen besteedt aan het heen en weer reizen naar het immigratie kantoor en aldaar het wachten op het visum.
De eerste 2 verlengingen van een maand, bestonden uit een heuse stempel in het paspoort. Voor de 3e verlenging vroegen ze 2 stempels. Klein verschil tussen deze 2 stempels was een reistijd van 6 uur, overnachting in een hotel en vervolgens de 6 uur weer terug reizen.
Allemaal een heel groot feest dus en daarom is er besloten om iets eerder naar huis te komen. Om te voorkomen dat het visum niet nogmaals verlengd hoef te worden.
In plaats van 5 februari, kom ik terug op 26 januari.
Inmiddels zelf weer in Makassar aangekomen want er komt morgen nogmaals bezoek langs! 3 vrienden en mijn broer zijn op dit moment nog op Bali en die halen we morgen van het vliegveld om vervolgens is even een paar dagen rond te gaan kijken.
De laatste dagen worden doorgebracht in Toraja, waar ik zelf nog afscheid moet nemen van de school en inmiddels een aantal vrienden.
Gaat weer even druk worden dus verwacht dat het volgende blogje in NL getikt wordt. Zoals beloofd zal ik er ook alle foto's bijzetten van de afgelopen vakantie en het aanstaande tripje met de vrienden.
Verder even weinig nieuws hier. Stage is zo goed als afgerond, afgezien nog van de verslagen en beoordeling, maar dat wordt in NL afgerond.
Jos
woensdag 6 januari 2010
Vakantie blogje
Zo dan, weer is even een blogje.
Inmiddels alweer bijna 3 weken geleden zat ik in een hotel in Makassar en was ik druk bezig met de hele dag op de wc zitten afgewisseld met in bed liggen. Scheelde dat er een aantal dagen gewacht moesten worden omdat de meiden op vrijdag pas landden en we waren op een woensdag aangekomen in Makassar.
Op de heenrit naar Makassar hebben we een tussenstop gemaakt in ParePare om wat papieren aan te vragen voor ons visum. Deze papieren waren nodig voor het verkrijgen van het visum in Makassar.
In ParePare waren alle papieren geregeld, maar alleen nog even een handtekening van de directeur. Jammer genoeg was het 12 uur en tegen die tijd gaat de directeur uit eten in de stad.
Wij dus maar een tentje opgezocht waar we een visje hadden gegeten en ditzelfde visje heeft me een heel prettig verblijf op de wc bezorgd in het hotel van Makassar.
Directeur van het immigratie kantoor in ParePare keerde anderhalf uur later weer terug van zijn lunch en nadat we weer verder op pad konden naar Makassar waren we nog een uur wachten verder. Heerlijke mensen daar.
Uiteindelijk is het gelukt met het visum maar heeft ons wel veel tijd en geld gekost.
Vrijdagavond laat kwamen de meiden aan op het vliegveld van Makassar. Ze hadden een paar probleempjes gehad met de vlucht door een overboeking en wijziging van het schema, maar uiteindelijk kon ik dan toch weer mijn Marloes vast houden. Ondersteunt door een paar fijne buikkrampen van het visje.
Volgende dag weer vertrokken naar Toraja en na een rit van 8 uur aangekomen bij het hotel. De eerste dagen hebben we met zijn twee een motor gehuurd en op ons gemak is even rond gekeken in Toraja. Traditionele en mooie plekken bezocht en nog een feestje gehad van een lerares op school.
De kerst hebben we doorgebracht in de bergen bij een familie thuis. Ze hadden ons uitgenodigd om de kerst samen te vieren met hun familie en we konden er ook blijven slapen.
En het was een unieke kerst. Erg hartelijke en leuke mensen, een mooi houten huis en een prachtig uitzicht met op de achtergrond een paar mooie bergen. Tegen de middag waren we er aangekomen op ons inmiddels vertrouwde motor en na wat kennismakingen werd erover geschakeld op drank. De vrouwen zaten boven te praten, Marloes dus ook, en ik zat beneden met mannelijke zijde van de familie schunnige verhalen aan te horen onder het genot van een flinke voorraad palmwijn.
Inmiddels in het donker werd het eten opgediend op de vloer en werden Marloes en ik in het middelpunt neer gezet om te gaan eten. Houding al la zitmaker, een bananenblad om eten in te scheppen en je rechterhand als vork/lepel/mes. Eten smaakte goed en een kamer vol met op de grond zittende mensen van jong tot oud zorgde voor een mooie sfeer.
Toen het slapen. Wat een malloten.
Ze hadden een bed voor ons klaar gemaakt in de grote woonkamer. En bijna de hele familie die bestond uit verschillende generaties, bleef slapen. Midden in de nacht en alle lampen aan, tv aan, kinderen die ’s nachts wakker werden en even op bezoek gingen bij een ander familielid om vervolgens daar weer verder te slapen en om 5 uur ’s ochtends ging de wekker weer. Weinig slaap gehad maar een mooie ervaring rijker. Kerst duurt hier trouwens maar één dag.
Na de kerst nog een dagje wezen raften en daarna zijn we vertrokken naar zuid Sulawesi onder begeleiding van onze gids Yoseph en chauffeur Malik.
Eerste dag hebben we doorgebracht in Sengkang waar we tegen 2 uur in de middag aankwamen. Even hotel opgezocht en daarna een boottripje gemaakt naar een drijvend dorp toe, ongeveer gelijk aan een eerder blogje over een boottocht maar nu stond het water hoger waardoor we verder op het meer konden komen en een aantal drijvende huizen konden bereiken.
De volgende dag zijn we verder gereisd naar Bira voor wat zon, zee en strand. Door de ligging van Bira vlak aan de kust is het praktisch het hele jaar door droog en zonnig. Ideaal voor een paar dagen rustig aan doen dus.
Eenmaal geïnstalleerd in een bungalow zijn we de resterende uurtjes van de dag is even rond wezen kijken en op het eerste gezicht was het een leuk plaatsje maar niet heel bijzonder.
2e dag kwam er al snel verandering in, want we gingen op pad met een boot van een lokale visser. De visser had zijn zoon mee en we gingen een plek opzoeken om te snorkelen.
Eenmaal aangekomen op de plek hebben we de snorkel spulletjes opgedaan en zijn we het water ingedoken. En onvoorstelbaar hoe helder het water is, zicht van 35 tot 50 meter en een groot aantal vissen in allerlei verschillende kleuren en maten. Koraal was meestal ook in goede staat en prachtig om te zien.
Tijdje rondgedobberd en gewend aan al het moois pakte de visser zijn harpoen geweer en ging samen met zijn zoontje op jacht naar wat vis. Erg gaaf om te zien hoe hij onder water op een vis afging, aanlegde met zijn harpoen en een aantal vissen te pakken kreeg. Zijn zoon dobberde vrolijk achter hem aan om alle geschoten vissen in een net te doen.
Zelf ook nog een poging gedaan om een aantal vissen te schieten met de harpoen maar dat viel me niet mee. Op het laatst zaten we op 5 meter diepte en moest je geheel stil liggen en wachten op moment dat de vis zich omdraait.
Na het vangen van de vissen zijn we naar een strand gegaan met palmbomen en een paar huizen. De visser klom voor ons een palmboom in om een paar kokosnoten naar beneden te gooien en in een huis waren ze onze vis aan het voorbereiden voor de barbecue. Met de kokosnoten als drankje voor het wachten, een wit strand, blauwe zee en heerlijke zon was het weer een zwaar leven voor ons studenten.
Uiteindelijk heerlijk gegeten en de rest van de dag genoten van al het moois.
Oud en nieuw hebben we ook doorgebracht in Bira en in hetzelfde hotel waar we verbleven. Was de bedoeling om nog verder op zoek te gaan naar feestjes maar het feestje bij het hotel liep ietsie uit de hand.
Voorafgaand aan oud en nieuw werden er al grappen gemaakt door onze gids en chauffeur over de hoeveelheid bier die zij en wij zouden drinken met oud en nieuw.
Tijdens oudejaarsavond kwamen we om 8 uur in de grote zaal van het bungalow complex, waar we waren uitgenodigd voor een etentje en een feestje.
Eten was goed en zodra er eenmaal een bodem lag, begon het feest met de drank. Grote 620 ml bierflessen kwamen op tafel en een uur later begon ik aan mijn derde en de chauffeur aan zijn vierde fles. Tempo zat er goed in.
Toen begon de karaoke, gids wou niet zingen want dat deed hij nooit. Uur later stond de gids te zingen na nog een extra fles bier. De chauffeur begon te dansen en al snel begonnen de andere gasten en begeleiders mee te doen. Marloes en ik werden er uiteindelijk ook ingetrokken dus maar vrolijk mee gedaan. Bier ging nog altijd gestaag door.
Toen was het elf uur en we konden al enige tekens van dronkenheid zien bij onze 2 vrienden. Kwart voor 12 en chauffeur Malik lag buiten op de stenen trap te slapen. 10 voor 12, onze gids Yoseph zegt dat hij naar de wc gaat in plaats daarvan gaat hij naar zijn kamer om zijn roes uit te slapen.
Marloes en ik bleven over en uiteindelijk oud en nieuw in gegaan met allemaal feestende vreemden, was echter wel erg gezellig en later nog richting het strand gelopen welke tjokvol stond met mensen.
Feestje was top en mooie herinneringen aan onze gids en chauffeur.
Chauffeur die de volgende dag een nieuw naam kreeg: “Tanga” Indonesisch voor trap.
Rest van de tijd rustig aan gedaan, gesnorkeld en nog een paar werkplaatsen bezocht waar ze boten bouwen. 3 januari weer naar Makassar en nog even rond gekeken daar.
4 januari Marloes weer op het vliegtuig gezet na een mooie vakantie samen en zelf inmiddels weer aangekomen in Toraja.
Foto’s komen er nog aan maar dat kan nog even duren omdat de meesten met Marloes haar camera zijn gemaakt. Eventjes geduld daarvoor nog, maar zal ze zeker even online zetten. En het wachten waard!
Jos
Inmiddels alweer bijna 3 weken geleden zat ik in een hotel in Makassar en was ik druk bezig met de hele dag op de wc zitten afgewisseld met in bed liggen. Scheelde dat er een aantal dagen gewacht moesten worden omdat de meiden op vrijdag pas landden en we waren op een woensdag aangekomen in Makassar.
Op de heenrit naar Makassar hebben we een tussenstop gemaakt in ParePare om wat papieren aan te vragen voor ons visum. Deze papieren waren nodig voor het verkrijgen van het visum in Makassar.
In ParePare waren alle papieren geregeld, maar alleen nog even een handtekening van de directeur. Jammer genoeg was het 12 uur en tegen die tijd gaat de directeur uit eten in de stad.
Wij dus maar een tentje opgezocht waar we een visje hadden gegeten en ditzelfde visje heeft me een heel prettig verblijf op de wc bezorgd in het hotel van Makassar.
Directeur van het immigratie kantoor in ParePare keerde anderhalf uur later weer terug van zijn lunch en nadat we weer verder op pad konden naar Makassar waren we nog een uur wachten verder. Heerlijke mensen daar.
Uiteindelijk is het gelukt met het visum maar heeft ons wel veel tijd en geld gekost.
Vrijdagavond laat kwamen de meiden aan op het vliegveld van Makassar. Ze hadden een paar probleempjes gehad met de vlucht door een overboeking en wijziging van het schema, maar uiteindelijk kon ik dan toch weer mijn Marloes vast houden. Ondersteunt door een paar fijne buikkrampen van het visje.
Volgende dag weer vertrokken naar Toraja en na een rit van 8 uur aangekomen bij het hotel. De eerste dagen hebben we met zijn twee een motor gehuurd en op ons gemak is even rond gekeken in Toraja. Traditionele en mooie plekken bezocht en nog een feestje gehad van een lerares op school.
De kerst hebben we doorgebracht in de bergen bij een familie thuis. Ze hadden ons uitgenodigd om de kerst samen te vieren met hun familie en we konden er ook blijven slapen.
En het was een unieke kerst. Erg hartelijke en leuke mensen, een mooi houten huis en een prachtig uitzicht met op de achtergrond een paar mooie bergen. Tegen de middag waren we er aangekomen op ons inmiddels vertrouwde motor en na wat kennismakingen werd erover geschakeld op drank. De vrouwen zaten boven te praten, Marloes dus ook, en ik zat beneden met mannelijke zijde van de familie schunnige verhalen aan te horen onder het genot van een flinke voorraad palmwijn.
Inmiddels in het donker werd het eten opgediend op de vloer en werden Marloes en ik in het middelpunt neer gezet om te gaan eten. Houding al la zitmaker, een bananenblad om eten in te scheppen en je rechterhand als vork/lepel/mes. Eten smaakte goed en een kamer vol met op de grond zittende mensen van jong tot oud zorgde voor een mooie sfeer.
Toen het slapen. Wat een malloten.
Ze hadden een bed voor ons klaar gemaakt in de grote woonkamer. En bijna de hele familie die bestond uit verschillende generaties, bleef slapen. Midden in de nacht en alle lampen aan, tv aan, kinderen die ’s nachts wakker werden en even op bezoek gingen bij een ander familielid om vervolgens daar weer verder te slapen en om 5 uur ’s ochtends ging de wekker weer. Weinig slaap gehad maar een mooie ervaring rijker. Kerst duurt hier trouwens maar één dag.
Na de kerst nog een dagje wezen raften en daarna zijn we vertrokken naar zuid Sulawesi onder begeleiding van onze gids Yoseph en chauffeur Malik.
Eerste dag hebben we doorgebracht in Sengkang waar we tegen 2 uur in de middag aankwamen. Even hotel opgezocht en daarna een boottripje gemaakt naar een drijvend dorp toe, ongeveer gelijk aan een eerder blogje over een boottocht maar nu stond het water hoger waardoor we verder op het meer konden komen en een aantal drijvende huizen konden bereiken.
De volgende dag zijn we verder gereisd naar Bira voor wat zon, zee en strand. Door de ligging van Bira vlak aan de kust is het praktisch het hele jaar door droog en zonnig. Ideaal voor een paar dagen rustig aan doen dus.
Eenmaal geïnstalleerd in een bungalow zijn we de resterende uurtjes van de dag is even rond wezen kijken en op het eerste gezicht was het een leuk plaatsje maar niet heel bijzonder.
2e dag kwam er al snel verandering in, want we gingen op pad met een boot van een lokale visser. De visser had zijn zoon mee en we gingen een plek opzoeken om te snorkelen.
Eenmaal aangekomen op de plek hebben we de snorkel spulletjes opgedaan en zijn we het water ingedoken. En onvoorstelbaar hoe helder het water is, zicht van 35 tot 50 meter en een groot aantal vissen in allerlei verschillende kleuren en maten. Koraal was meestal ook in goede staat en prachtig om te zien.
Tijdje rondgedobberd en gewend aan al het moois pakte de visser zijn harpoen geweer en ging samen met zijn zoontje op jacht naar wat vis. Erg gaaf om te zien hoe hij onder water op een vis afging, aanlegde met zijn harpoen en een aantal vissen te pakken kreeg. Zijn zoon dobberde vrolijk achter hem aan om alle geschoten vissen in een net te doen.
Zelf ook nog een poging gedaan om een aantal vissen te schieten met de harpoen maar dat viel me niet mee. Op het laatst zaten we op 5 meter diepte en moest je geheel stil liggen en wachten op moment dat de vis zich omdraait.
Na het vangen van de vissen zijn we naar een strand gegaan met palmbomen en een paar huizen. De visser klom voor ons een palmboom in om een paar kokosnoten naar beneden te gooien en in een huis waren ze onze vis aan het voorbereiden voor de barbecue. Met de kokosnoten als drankje voor het wachten, een wit strand, blauwe zee en heerlijke zon was het weer een zwaar leven voor ons studenten.
Uiteindelijk heerlijk gegeten en de rest van de dag genoten van al het moois.
Oud en nieuw hebben we ook doorgebracht in Bira en in hetzelfde hotel waar we verbleven. Was de bedoeling om nog verder op zoek te gaan naar feestjes maar het feestje bij het hotel liep ietsie uit de hand.
Voorafgaand aan oud en nieuw werden er al grappen gemaakt door onze gids en chauffeur over de hoeveelheid bier die zij en wij zouden drinken met oud en nieuw.
Tijdens oudejaarsavond kwamen we om 8 uur in de grote zaal van het bungalow complex, waar we waren uitgenodigd voor een etentje en een feestje.
Eten was goed en zodra er eenmaal een bodem lag, begon het feest met de drank. Grote 620 ml bierflessen kwamen op tafel en een uur later begon ik aan mijn derde en de chauffeur aan zijn vierde fles. Tempo zat er goed in.
Toen begon de karaoke, gids wou niet zingen want dat deed hij nooit. Uur later stond de gids te zingen na nog een extra fles bier. De chauffeur begon te dansen en al snel begonnen de andere gasten en begeleiders mee te doen. Marloes en ik werden er uiteindelijk ook ingetrokken dus maar vrolijk mee gedaan. Bier ging nog altijd gestaag door.
Toen was het elf uur en we konden al enige tekens van dronkenheid zien bij onze 2 vrienden. Kwart voor 12 en chauffeur Malik lag buiten op de stenen trap te slapen. 10 voor 12, onze gids Yoseph zegt dat hij naar de wc gaat in plaats daarvan gaat hij naar zijn kamer om zijn roes uit te slapen.
Marloes en ik bleven over en uiteindelijk oud en nieuw in gegaan met allemaal feestende vreemden, was echter wel erg gezellig en later nog richting het strand gelopen welke tjokvol stond met mensen.
Feestje was top en mooie herinneringen aan onze gids en chauffeur.
Chauffeur die de volgende dag een nieuw naam kreeg: “Tanga” Indonesisch voor trap.
Rest van de tijd rustig aan gedaan, gesnorkeld en nog een paar werkplaatsen bezocht waar ze boten bouwen. 3 januari weer naar Makassar en nog even rond gekeken daar.
4 januari Marloes weer op het vliegtuig gezet na een mooie vakantie samen en zelf inmiddels weer aangekomen in Toraja.
Foto’s komen er nog aan maar dat kan nog even duren omdat de meesten met Marloes haar camera zijn gemaakt. Eventjes geduld daarvoor nog, maar zal ze zeker even online zetten. En het wachten waard!
Jos
maandag 14 december 2009
Beste wensen alvast vanuit Toraja
Weinig nieuws hier. Afgelopen week druk geweest met verslagen typen want het gaat een lange vakantie worden en wou alvast het één en ander af hebben.
Morgen eerst weer op pad voor het visum. Visum heeft dus nog een staartje gekregen want we moeten elke maand terug om te verlengen. Normaal gesproken moeten we naar ParePare, 4 uur heen 4 uur terug, maar deze maand naar Makassar, minstens 8 uur rijden..
Komt wel mooi uit voor onze meiden want die landen aankomende vrijdag in Makassar dus die pikken we maar gelijk op. Hebben ze geluk want anders moesten ze liften om bij ons te komen.
Hier dus de kerst vieren en is kijken wat ze voor moois van plan zijn met oud en nieuw. Aantal dagen van de vakantie een gids gehuurd om is even buiten Toraja rond te gaan kijken dus komt helemaal goed hier.
In ieder geval voorlopig even geen berichten meer, misschien tussendoor nog ergens tijd en internet, maar denk dat pas volgend jaar het volgende blogje verschijnt.
Vanuit Toraja alvast iedereen een mooie kerst toegewenst en knal niet van alles kapot met oud en nieuw.
Jos
Morgen eerst weer op pad voor het visum. Visum heeft dus nog een staartje gekregen want we moeten elke maand terug om te verlengen. Normaal gesproken moeten we naar ParePare, 4 uur heen 4 uur terug, maar deze maand naar Makassar, minstens 8 uur rijden..
Komt wel mooi uit voor onze meiden want die landen aankomende vrijdag in Makassar dus die pikken we maar gelijk op. Hebben ze geluk want anders moesten ze liften om bij ons te komen.
Hier dus de kerst vieren en is kijken wat ze voor moois van plan zijn met oud en nieuw. Aantal dagen van de vakantie een gids gehuurd om is even buiten Toraja rond te gaan kijken dus komt helemaal goed hier.
In ieder geval voorlopig even geen berichten meer, misschien tussendoor nog ergens tijd en internet, maar denk dat pas volgend jaar het volgende blogje verschijnt.
Vanuit Toraja alvast iedereen een mooie kerst toegewenst en knal niet van alles kapot met oud en nieuw.
Jos
woensdag 9 december 2009
Foto-blogje (klikken voor grote foto's)
Afgelopen zondag om 8 uur 's ochtends aan het ontbijt. En het was een goed vullend ontbijt in de vorm van een flink bord nasi goreng.
Daarna in een auto gestapt, samen met onze dominee, engels leraar en 3 gidsen.
Daarna in een auto gestapt, samen met onze dominee, engels leraar en 3 gidsen.
We gingen namelijk een dagje raften met onderstaand groepje:
Nadat alle spullen uitgepakt waren en we allemaal voorzien waren van een uitrusting voor het raften, gingen we op weg naar de rivier. We moesten een aardig stuk lopen maar met zo'n uitzicht was het geen straf:
Eenmaal bij de rivier konden de westerlingen even uitrusten terwijl de indo's de boot klaar maakten:
Bootje was opgeblazen en we konden de rivier op. Water stond vrij laag die dag dus we zouden niet al teveel problemen krijgen volgens de gids.
10 minuten later en 5 van de 6 mensen die op de boot zaten, lagen in het water.
Na een stop voor de lunch even een stukje wezen zwemmen in de rivier.
En het valt niet mee om tegen de stroming in weer terug te zwemmen:
Tijdens de boottocht veel publiek langs de kant van de rivier. Echt fatsoenlijk publiek was het niet want ze hadden alleen maar aandacht voor de zon:
Nog een stopje en even bovenop een rots gekeken:
En er maar weer vanaf:
Als laatste een foto van onze dominee A'to en engels leraar Paulus. Onze Paulus belt elke ochtend met zijn vrouw, die in een andere stad woont en werkt. Ik vroeg aan hem of hij had verteld dat hij vandaag ging raften. Nee dat had hij niet verteld. Ze wou namelijk dat hij die dag naar de kerk ging. Hij had haar maar beloofd dat hij daar heen ging.
Scheelt weer dat we onze eigen dominee mee hadden om alles een beetje te compenseren.
De dominee die zich verslapen had voor de ochtenddienst omdat hij tot 2 uur 's nachts had zitten pokeren op internet. Mooi stelletje bij elkaar zo.
Jos
zaterdag 5 december 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)