Goede voornemens voor schone handen

Een verlaat blogje door een aantal stroomuitvallen en het wegvallen van internet.
Inmiddels maar een klein generatortje gekocht om onze laptops op te laden, zodra we weer is een paar uur zonder stroom zitten..

Rare is dat dit stroomprobleem blijkbaar al een aantal jaren aan de gang is en zou toch een aandachtspunt voor de overheid moeten zijn om zo snel mogelijk te herstellen.

Hoorde echter het volgende verhaal over een stel Canadezen:
Aantal jaar terug was er een samenwerking tussen Toraja en een bedrijf in Canada welke waterkrachtcentrales bouwen.
Diverse jaren onderzoek van de Canadezen in Toraja naar de visstand, mogelijkheden, capaciteit etc.

Project was ver op weg en er werd een centrale gebouwd.

Canadezen komen terug om te kijken naar de werkzaamheden en merken dat het hele project is overgenomen door familieleden van de gouverneur.
Canadezen kwaad en naar huis toe.
Mensen die de leiding over hadden genomen, hebben geen ervaring en project kan daardoor niet worden afgerond.

Aan het eind van de rit nog steeds net zo regelmatig stroomuitval..

Zo en dat waren even wat frustraties over het wegvallen van de stroom, nu maar verder met het echte onderwerp van dit blogje.

Afgelopen weekend zijn we weer op pad gegaan. Zaterdag eerst op zoek gegaan naar motors en een keer een iets betrouwbaarder geval dan een Vespa, (Ja wordt nog wel is verstandig..) om zwarte handen te voorkomen.

Geen goede motor gevonden en daarom maar onze blauwe hard-top aangeslingerd en op pad gegaan.
En bestemming was wederom Palopo. Al een keer eerder een blogje geplaatst over een tripje daarnaar toe maar deze keer was het aankomen in Palopo een grotere uitdaging dan de vorige keer.
Dit door een landverschuiving drie weken terug. Vanuit Toraja zijn er 2 wegen naar Palopo, de ene weg kost 2 uur en de andere weg 10 uur.
De eerste weg van 2 uur was de landverschuiving tegen gekomen en onder weg ook nog een aantal huizen en 13 mensen.

Bestemming dus Palopo maar niet van plan om 10 uur te rijden, kaart erbij gepakt en er stond nog een klein weggetje op die net om de kapotte weg heen ging.

Uurtje onderweg en staan langs de kant van de weg met een kapotte hardtop.
Fijn weer zwarte handen.. Regelmaat is goed voor een mens zeggen we dan maar.

Geluk bij een ongeluk want stonden dicht bij een motor garage. Gereedschap geleent, ergens anders onderdelen gehaald en was binnen een uurtje weer klaar.
Inmiddels kregen we ook te horen van de garage dat de weg naar Palopo niet begaanbaar was voor auto's.
Maar weer omgedraaid en naar huis toe.

Op zondag toch nog een motor gevonden en even wezen kijken in een traditioneel dorp waar ze van alles aan elkaar weven.
Erg gaaf om te zien hoe ze alles met de hand in elkaar zetten. Onder andere deze mevrouw die druk bezig was met katoen draaien:

En een filmpje, even klikken:

Film youtube

Vroeg aan onze vriend Paulus of hij aan haar kon vragen hoe lang ze hier al werkte.
Als antwoord: "42"
"Zo 42 jaar? Dat is lang."
"Nee, ze werkt hier sinds 1942.."

En nog plaatje van de omgeving, even op de foto klikken voor grote versie:


Jos

Scheerschuim, tafelhurken en voetbal

Scheerschuim
Onze Nyanya weer, komt nog regelmatig langs voor een biertje en tussendoor doet hij zijn haar met mijn gel, spuit hij mijn deo op en probeerd alles uit wat hij kan vinden.

Laatst een keer de scheerschuim bus aan hem laten zien en hij dacht blijkbaar dat het een nieuwe deodorant was.

Nadat hij een mooi toefje onder z'n oksel had, kwam hij er toch achter dat het geen deo was.

Al gebarend uit gelegd dat het voor scheren is en dat hij het op z'n gezicht moest smeren.

Hij begreep het in ieder geval wel:

Tafelhurken
Vaak te zien hier zijn de indo's die op de raarste plekken op hun hurken zitten. Op de rand van een brug, op de vloer van de keuken om iets te snijden, langs de kant van de weg, etc.

Even voorbeeldje, zag deze 2 zitten op de school waar ik stage loop. Al hurkend hebben ze gezellig even een klein uurtje gepraat. Mooi plekje ook:


Voetbal
Daar zijn de meesten hier gek op, ze kijken naar voetbal uit Engeland, Nederland, Spanje, Italië etc.
Zo kwamen we een tijd terug een man tegen in Palopo, vertelde dat hij veel vrienden in Nederland had. "Dat is leuk, misschien bekenden?" "Ja misschien wel, van Basten, Cruijf, van Persie, Ruud Gullit, Sneijder."

Goeie tv-zender hier waar dagelijks voetbalwedstrijden op te zien zijn, jammer genoeg geen aansluiting in ons hok waar we wonen.
Scheelt wel weer dat ze goeie smaak hebben bij ons in huis, op de eerste verdieping pronkt het boegbeeld van Nederland op een poster:

Jos

Logboek of eigenlijk Vespaboek

Zaterdagmiddag
13.00
Weer terug van stage en op zoek naar een stel motors voor een tripje naar het zuiden.

14.00
2 motors gevonden en spullen inpakken.

15.00
Met 3 motors op pad, ook een bevriende engels leraar.
1 zware vrij nieuwe motor, 1 lichte motor van de leraar en 1 vespa uit 1980.

Vrij veel commentaar voor vertrek op de keuze van mijn motor.

15.30
Eerste stop door een tegensputterende Vespa. Weer aan de gang gekregen en weer op pad.

15.40
Vespa heeft er even geen zin meer in.

15.50
Motor garage gevonden en de monteurs doen hun magie.

15.55
Vespa snort weer tevreden en we gaan weer.

17.00
Langs de kant van de weg. Druk aan het sleutelen met de vespa.

17.10
Vespa loopt als een zonnetje en weer op weg.

17.50
Na een blokkerend achterwiel maar even gekeken wat er aan de hand was met de vespa.

18.00
En weer op pad met ons drieën

18.30
Mooie bochtjes aan het draaien, rechtstukje en vespa wou weer even een pauze.

18.35
Vespa weer aan de gang, verschil tussen de zwarte handvaten en mijn handen is moeilijk te onderscheiden inmiddels.

18.50
Eerste zucht langs de kant van de weg, zit op de vespa met de helm op, in de berm en een niet meer tevreden draaiend motortje.

19.00
Vespa doet het weer en nu de kap eraf gelaten voor meer koeling

19.55
Gaat toppie nu, houd lang vol. Zo komen we er wel.

20.00
Langs de kant van de weg. Vespa valt af en toe uit.

20.15
Garage gevonden en een paar Indonesiërs zijn druk aan het zoeken.

20.25
Benzine was op. Hmm volgens mij had ik dat zelf ook nog wel kunnen bedenken

20.30
Monteur betaald en weer helemaal blij gemaakt met een fooi van 15.000 rupiah. Och die ene euro kan er wel af.

21.00
Langs de weg, zijkap van de vespa er maar weer afgehaald.

22.30
Bestemming in zicht en op zoek naar hotel

23.00
Hotel gevonden en eindelijk weer is warm water.

1.00
Na een flink biertje en eindelijk weer is voetbal, naar bed.

Aantekeningen:
Tripje ietwat uitgelopen. Normaal 5 uur rijden, uitloop van 3 uur. Hmm toch maar wat over hebben voor een echte vespa.


Zondag:
5.00
Engels leraar Paulus wordt wakker gebeld door zijn vrouw. Niet alleen Paulus wordt wakker gebeld.

7.00
Lekker warm hier op zeeniveau en brandt het bed uit.

8.30
Boottrip geregeld om op het meer rond te kijken.

9.00
Op de plaats voor de boottrip maar geen boot

9.30
Boot komt opdagen.

11.00
Terug van de boottrip en weer op de motor naar huis toe.

12.00
Langs de kant van de weg, kap eraf en gaan maar weer.

13.00
Langs de kant van de weg, even wat eten in een dorpje onderweg.

16.00
Langs de kant van de weg, even schuilen door een enorme plensbui

17.30
Terug in Makale, flink na de klote door de reis.

Aantekeningen:
Toch leuk een vespa, volgende week maar is afspraak maken met de eigenaar en vragen of hij deze wil verkopen..

Gemaakte foto's online zetten voor het thuisfront, ook even een LINKJE ERBIJ ZETTEN.

Al lopend

Al lopend door Makale ben ik af en toe nog steeds verbaasd over de reacties van de lokale bewoners.

Je zou denken dat na een kleine 3 maand ze hier gewend zijn aan die blonde kop van mij, maar elke keer is het weer raak.
Een filmpje via youtube als voorbeeldje ervan.

Straat waar het gefilmd is loop ik regelmatig langs, mooi rustig stukje en de lucht zit er niet zo vol met smog die vooral in het centrum hangt.
Regelmatig een blonde kop die er langs komt en elke keer gebeurd het weer:

Klikkerdeklik voor een filmpje op de jijbuis

Blijft grappig om te zien, ook leuk om op precies dezelfde manier terug te kijken :)


Nog een filmpje.
Een 5-jarig meisje in de straat waar ik woon en elke dag is het raak:

Mister Jos

En het is aanstekelijk. Het begon met haar, maar het is inmiddels over genomen door de kinderen op de markt een stukje verderop en het breidt zich uit..

Af en toe een stuk hardlopen en hoor dan van alle kanten kinder stemmetjes "Hello mister Jos!!"
En elke keer een hele grote lach op mijn gezicht. Wat dat betreft ben ik precies hetzelfde als de bevolking hier, elke keer weer verrast door de mensen hier..

Jos

p.s.
Filmpje van Mister Jos is een beetje uitgelokt, maar was de enige manier om haar erop te krijgen. Twee weken lang geprobeerd om haar erop te krijgen maar ze had altijd door dat ik eraan kwam. Ze zei dan vlug "Hello mister Jos!" en dook daarna gelijk weg. Toen kreeg ze door dat ik wou filmen en bleef net zolang staan totdat ik mijn camera klaar had, en dook op het laatste moment weg. Lachen, gieren en brullen achter het hokje vandaan :)

Niks bijzonders

De sleur begint er een beetje in te komen na een rustige periode en even weinig nieuwe belevenissen.

Afgelopen 3 weken was onze begeleider uit NL in Toraja.
Hij werkt voor PUM en dit is een organisatie welke bestaat uit gepensioneerde experts, die bedrijven en scholen helpen in ontwikkelingslanden.

Bedoeling was om op Andika een nieuw project op te zetten met bezoek van meerdere experts uit NL om de school te verbeteren. Ging echter niet zonder slag of stoot want er zijn nogal wat mankementen bij de organisatie van Andika. En er moest het één en ander veranderen.

Was mooi om te zien hoe dit allemaal in z'n werk ging en uiteindelijk hebben ze toch het één en ander veranderd en afspraken gemaakt voor een vervolg. Wel iets vertraging maar in ieder geval positief genoeg om het geheel door te zetten.

Qua eten veranderde er in deze 3 weken ook het één en ander, normaal gesproken was het brood in de ochtend. Rijst met kip en groene derrie voor de lunch en rijst met kip en groene derrie in de avond.

In de 3 weken veel 's avonds uit eten geweest en scheelt een heel stuk qua afwisseling voor het eten.
Krijg je uiteindelijk een rekening van 140.000 rupiah voor een etentje met 6 personen.

Omgerekend 10 euro en wat een heerlijk eten krijg je daarvoor, toppie!

Stuurde laatst een foto'tje door naar mijn ouders en vriendin. Kreeg al opmerkingen erover dat het kip en rijst dieet te zien was. Valt wel mee toch?

Jos

P.s.
Na de zoveelste stroomuitval hebben we onze eigen live tv maar gemaakt :)

Ah nee, alweer?!

Ten minste dat zou je zo af en toe wel denken als de stroom weer uitvalt.
Gisteren was het weer raak rond een uurtje of 1 in de middag.

Paar dagen eerder hetzelfde, pas 8 uur later begonnen de lampen weer te branden.
En dan merk je pas hoe erg afhankelijk je bent van de laptop, veel werk achter laptop en zit dan gewoon vast qua werk.

De indo's hier maken zich er totaal niet druk om, zeggen een keer "Mati lampu". (letterlijk: overleden lamp) lachen een keer en zoeken een plekje om rustig te zitten.

Gisteren dus om een uurtje of 1, Mati lampu en een lach. Toen m'n jezus nike's maar aangetrokken en het dorp ingelopen voor wat afleiding.

Op de heenweg eerst is even gestopt bij een kraampje waar ze cocosnootijs verkopen.
Als volgt: Hakken de cocosnoot door, en met een stok waar een bierdopje opzit krabben ze de cocos eruit. Glas met ijs, cocos erbij, beetje siroop, citrus, en nog wat melkachtig spul van Frisian flag erbij. (jaja Friese vlag!)

Het coco hakken:



Daarna weer verder het dorp in en zag een klein winkeltje met Batik's. Is even binnen wezen kijken en werd hartelijk ontvangen met een grote lach op iedereens gezicht en even een praatje gemaakt.
Mooi om te zien dat ze daar werken met ouderwetse naaimachines, eigenlijk ook wel zo praktisch als de stroom weer is uitvalt..

Stap de winkel uit en zie een volle taxi de bocht om zeilen.
Blijft prachtig om te zien en ook al zitten ze als sardientjes in blik, ze blijven vrolijk.


Daarna de markt op dichtbij het centrum van Makale. Eerste stukje van de markt gaf me gelijk al een mooi plaatje.

6 precies dezelfde kraampjes achter elkaar. Verkopen allemaal hetzelfde en gaan dus vrolijk met z'n allen bij elkaar staan.

En geen uitzondering, nog een voorbeeldje:

Nummer 1, koffie. Nummer 2, koffie. Nummer 3, koffie. Nummer 4 koffie. Nummer 5 koffie. Nummer 6 koffie.
Verschil? Ja 2 soorten koffie. En alle 6 verkopen ze dus de 2 soorten koffie..

Zo gaat het ook met de vis, groenten, kippetjes, schoenen, kleding, enzovoort. Als iemand iets gevonden heeft wat goed verkoopt, komt de buurman eraan en gaat precies hetzelfde doen.

En dat was het begin van de markt, kwam daarna terecht in een soort overdekt marktcentrum en inmiddels wat gezelschap gevonden van een student engels. Wou graag z'n engels oefenen en wou me wel rond leiden. Prima!

Heel gaaf om te zien de markt, enorm groot en het is allemaal precies hetzelfde.
Rijen lang met groenten, zelfde voor vis, zelfde voor kleding en ga zo maar door.
Mensen zitten er elke dag van de week en de meesten hun leven lang. Verkopen op de markt, al zittend op de grond naast hun koopwaar, wachtend op de volgende dag.

Zielig? Nee totaal niet, mensen zijn totaal niet chagerijnig en altijd een lach klaar staan.

Ook nog even wezen kijken in het centrum, ook mooi om te zien is het standbeeld van een traditionele strijder in het centrum van Makale.

Verhaaltje wat er bij hoort. De strijder is een held uit de tijd van de onafhankelijkheids strijd in Indonesië. Bestreedt de onderdrukkers gebruik makend van traditionele wapens. In zijn rechterhand een buis waarmee een bijtende vloeistof naar de onderdrukkers kon worden gespuugd en in zijn linkerhand een perkament met de verklaring van onafhankelijkheid.

Onafhankelijkheid van Indonesië is een erg belangrijk punt hier, veel standbeelden en gedenktekens in bijna ieder dorp.

Ohw ja de onderdrukkers, dat waren met name de Nederlanders hé..

Jos