Goede voornemens voor schone handen

Een verlaat blogje door een aantal stroomuitvallen en het wegvallen van internet.
Inmiddels maar een klein generatortje gekocht om onze laptops op te laden, zodra we weer is een paar uur zonder stroom zitten..

Rare is dat dit stroomprobleem blijkbaar al een aantal jaren aan de gang is en zou toch een aandachtspunt voor de overheid moeten zijn om zo snel mogelijk te herstellen.

Hoorde echter het volgende verhaal over een stel Canadezen:
Aantal jaar terug was er een samenwerking tussen Toraja en een bedrijf in Canada welke waterkrachtcentrales bouwen.
Diverse jaren onderzoek van de Canadezen in Toraja naar de visstand, mogelijkheden, capaciteit etc.

Project was ver op weg en er werd een centrale gebouwd.

Canadezen komen terug om te kijken naar de werkzaamheden en merken dat het hele project is overgenomen door familieleden van de gouverneur.
Canadezen kwaad en naar huis toe.
Mensen die de leiding over hadden genomen, hebben geen ervaring en project kan daardoor niet worden afgerond.

Aan het eind van de rit nog steeds net zo regelmatig stroomuitval..

Zo en dat waren even wat frustraties over het wegvallen van de stroom, nu maar verder met het echte onderwerp van dit blogje.

Afgelopen weekend zijn we weer op pad gegaan. Zaterdag eerst op zoek gegaan naar motors en een keer een iets betrouwbaarder geval dan een Vespa, (Ja wordt nog wel is verstandig..) om zwarte handen te voorkomen.

Geen goede motor gevonden en daarom maar onze blauwe hard-top aangeslingerd en op pad gegaan.
En bestemming was wederom Palopo. Al een keer eerder een blogje geplaatst over een tripje daarnaar toe maar deze keer was het aankomen in Palopo een grotere uitdaging dan de vorige keer.
Dit door een landverschuiving drie weken terug. Vanuit Toraja zijn er 2 wegen naar Palopo, de ene weg kost 2 uur en de andere weg 10 uur.
De eerste weg van 2 uur was de landverschuiving tegen gekomen en onder weg ook nog een aantal huizen en 13 mensen.

Bestemming dus Palopo maar niet van plan om 10 uur te rijden, kaart erbij gepakt en er stond nog een klein weggetje op die net om de kapotte weg heen ging.

Uurtje onderweg en staan langs de kant van de weg met een kapotte hardtop.
Fijn weer zwarte handen.. Regelmaat is goed voor een mens zeggen we dan maar.

Geluk bij een ongeluk want stonden dicht bij een motor garage. Gereedschap geleent, ergens anders onderdelen gehaald en was binnen een uurtje weer klaar.
Inmiddels kregen we ook te horen van de garage dat de weg naar Palopo niet begaanbaar was voor auto's.
Maar weer omgedraaid en naar huis toe.

Op zondag toch nog een motor gevonden en even wezen kijken in een traditioneel dorp waar ze van alles aan elkaar weven.
Erg gaaf om te zien hoe ze alles met de hand in elkaar zetten. Onder andere deze mevrouw die druk bezig was met katoen draaien:

En een filmpje, even klikken:

Film youtube

Vroeg aan onze vriend Paulus of hij aan haar kon vragen hoe lang ze hier al werkte.
Als antwoord: "42"
"Zo 42 jaar? Dat is lang."
"Nee, ze werkt hier sinds 1942.."

En nog plaatje van de omgeving, even op de foto klikken voor grote versie:


Jos